Drakosfinks
Drakosfinks
Wysoce magiczny, daleko spokrewniony z czerwonymi smokami drakosfinks (ang. dracosphinx) zamieszkuje pustynne wyżyny gdzie konkuruje z bardziej licznymi hierakosfinksami.
Opis[]
Drakosfinks to jajorodny ssak. Ma ciało lwa, głowę i przednie łapy czerwonego smoka, oraz grzywę z kolorowych piór. Jego długie tylne łapy mają smocze pazury. Osiągają 2,7 metra wzrostu w kłębie.
Charakter[]
Drakosfinksy mają chaotyczny zły charakter i bardzo wysoki poziom inteligencji, sięgający poziomu geniusza (17-18). To zaciekli, chytrzy drapieżcy których ofiarą może stać się zarówno drobna zwierzyna jak i człowiek. Według ich filozofii tylko najsilniejsi i najmądrzejsi przetrwają, a słabi i tchórze dostają to na co zasługują.
Zwyczaje[]
Drakosfinksy prowadzą samotnicze życie na zboczach posępnych urwisk. Dzień spędzają na poszukiwaniu ofiary lub wygrzewaniu się w słońcu, chociaż czasami też podróżują w poszukiwaniu ukrytej wiedzy. Każdy z nich ustala sobie terytorium które pokrywa na ogół obszar w promieniu ośmiu kilometrów. Tak jak smoki, drakosfinksy są chciwe i gromadzą w wielkich ilościach monety, klejnoty i inne przedmioty wartościowe.
Cykl życia[]
Drakosfinksy dobierają się w parę raz na całe życie. Samica opuszcza samca by złożyć od trzech do pięciu dużych, brązowych jaj. Jaja zostają złożone w osobnych miejscach i zakopane żeby zapobiec zjedzeniu siebie nawzajem przez nowo wyklute młode. Noworodki mają około trzydziestu centymetrów długości i instynktownie polują na małe zwierzęta. W ciągu roku osiągają pełen rozmiar. Drakosfinksy dożywają nawet 600 lat.
Relacje[]
Przestrzegając filozofii przetrwania silniejszych, drakosfinksy agresywnie wypędzają inne drapieżniki ze swojego terenu, wliczając smoki, ludzi, hierakosfinksy i czasem nawet wiwernę. Nie da się ich w żaden sposób oswoić naturalnymi, pozbawionymi magii sposobami.
Z ludźmi[]
Drakosfinksy posługują się językami wspólnym oraz mową czerwonych smoków. Wiedzą że szukający ich ludzie mają przeważnie na celu pozbycie się ich. Mają upodobanie w zagadywaniu takich napastników lub wciąganiu ich w konkurs zagadek, które odwracają uwagę i czynią ludzi nieprzygotowanymi na nagły atak ze strony rozmówcy. W trakcie długiego spotkania zastosują tą strategię przynajmniej raz, jako że cenią sobie mądrość na równi z siłą.
Oczywiste słabości, brak silnego przywództwa w grupie, czy najdrobniejsze okazanie strachu przez rozmówcę od razu sprowokują drakosfinksa do ataku. Z drugiej strony, pokaz siły okazany w odparciu ataku z jego strony uczyni drakosfinksa dużo bardziej pomocnym rozmówcą i źródłem informacji. Drakosfinksa można nawet zmusić by oddał konkretny obiekt z jego skarbca przy odpowiednio wysokiej wiedzy na temat tego konkretnego przedmiotu.
Drakosfinsksy są dumne ze swojej podstępności i cenią ją u innych. Zdarza się że pozwalają przeżyć słabym lecz mądrym ofiarom w zamian za przysługę - zwykle oddanie magicznego przedmiotu lub podzielenie się wiedzą. Oświeceni jeńcy będą trzymani po złapaniu tak długo jak dostarczają drakosfinksowi nowych informacji; poziom jeńca wyznacza czas niewoli, z codziennym testem Inteligencji by zachować ciekawość drakosfinksa. Po utracie zainteresowania przez potwora, jeniec zostanie najpewniej zabity i zjedzony.
W Faerûnie[]
Drakosfinksy należą do potworów zamieszkujących Góry Mieczy w Mulhorandzie, skąd nawiedzają południowe krainy tego państwa. W Untherze, w Cytadeli Czarnego Popiołu mieszka szczególnie potężny drakosfinks imieniem Drakofikon, stanowiący jedynego nieludzkiego kapłana Gilgeama.
Walka[]
Drakosfinksy są znakomitymi magami i specjalizują się w iluzjach. Rzucają czary jak 9-cio poziomy iluzjonista, ale robią to jakby miały poziom 12. Swoich iluzji używają by wrobić ofiarę w fałszywe poczucie bezpieczeństwa, po czym uderzają kiedy jest to najmniej spodziewane. Drakosfinksy atakują pazurami na obu łapach (dwa razy po 3k4) oraz ugryzieniem (5k4 obrażeń).
Otoczony i bez szans drakosfinks jest gotów uciec, porzucając swoje terytorium i wyruszając w poszukiwaniu nowego miejsca do życia.
Moce[]
Raz na rundę drakosfinks może zionąć płonącym gazem na obszarze stożka długiego na 30 metrów i finalnie szerokiego na 6 metrów. Wszystkie ofiary na obszarze działania otrzymują 8k10+8 obrażeń od ognia. Udany rzut obronny przeciw zionięciom zmniejsza obrażenia o połowę.
Różnice między źródłami[]
W podręczniku Old Empires (1990) z settingu Zapomniane Krainy drakosfinksy dożywały maksymalnie 60 lat, nie 600.
Zobacz również[]
Źródła[]
- Old Empires (1990; 2e)
- Monstrous Compendium Annual Volume Two (1995; 2e)
- Powers & Pantheons (1997; 2e)