Damara

Damara - jedno z królestw, znajdujących się na północno-wschodniej części Faerûnu, jest częścią Chłodnych Ziem. Panują tutaj warunki typowe dla państw z pogranicza cywilizacji, czyli słabe zaludnienie, rustykalność, surowość, elementy dzikości. Najistotniejszy ośrodek wydobycia i eksportu krwawnika na całych Zapomnianych Krainach.

Dawna sława prosperującego ośrodka budowania cywilizacji została złamana po przegranej wojnie z sąsiadem. Po okresie wymuszonego traktatem pokojowym rozbicia feudalnego, dawna jedność i siła państwa i narodu nie powróciły. Chociaż formalnie zjednoczone to dawne rany, blizny i podziały dalej były żywe.

Słowo "Damara" wywodzi się z terminu "Ziemia pod lodem".

Mapa

Przyroda

To północna kraina jest smagana wiatrem z równin, z gór oraz z lodowych koron. Typowymi warunkami leśnymi są mroczne i gęste lasy sosnowe. Zwierzyny wszelkiej maści jest mnóstwo, zaś rzeki są bardzo spokojne.

Zimy są tutaj długie i czasami nawet przerażające. Jedną z najostrzejszych dotknęła dawno temu Baronię Krwawnika (tzw. Wilcza Zima), kiedy to same wilki były tak wygłodniałe z powodu zimy, że zaczęły regularnie atakować i pożerać cywili. To, że są one dłuższe niż w sąsiednich krainach, spowodowane jest północnym wiatrem ze strony Wielkiego Lodowca.

Okres letni jest może krótki, ale owocny.

Poza ośrodkami cywilizacyjnymi potwory, przedstawiciele złych ras oraz inne dzikie stworzenia stanowią istotny problem. Bez mocnej obstawy podróżnicy szybko mogą wejść na etap walki o przeżycie. Zwłaszcza to dotyczy Gór Galeny.

Najżyźniejszym regionem są tzw. Niziołcze Spady (Halfling Downs). Znajduje się na południowo-wschodniej części księstwa Carmathan, blisko granicy z Impiltur. Jest to pagórkowaty teren, spokojny i zagospodarowany przez społeczności lekkostopych.

Ważnym lasem jest Puszcza Warren (Warrenwood), znajdujący się na pograniczu Doliny Krwawnika. Jest on niesamowicie zarośnięty, ale pomimo tego mieszkają tutaj centaury, które mają ten las za swój. Nazwa wzięła się od podziemnej twierdzy zwanej Warren. Podczas Wojen Krwawnika rozbiły tutaj obóz koalicja baronii, ale żwawa akcja centaurów i niziołków rozmiękczyła ich przed walką z Baronią Krwawnika.

Najważniejszym ciałem wodnym jest jezioro Mogador, które jest otoczone przez baronie Morov, Ostel oraz Polten. Cztery główne rzeki handlowe kończą się tutaj, aby następnie wyprływa Wielka Rzeka Imphras (Great Imphras River) i płynie w stronę Impiltur. Jezioro jest tak duże, że feudałowie oraz (swego czasu) wolne miasto Helgabalus potrafiły utrzymywać tutaj floty bojowe a nawet przeprowadzić kilka potyczek.

W centrum Doliny Krwawnika znajduje się Jezioro Midai. Jest ono długie na kilka mil, szerokie na jedną, lecz niesamowicie głębokie. Próby zanurkowania do dna kończyły się niepowodzeniem. Na szczęście zbiornik wodny jest spokojny, co wykorzystują lokalsi, by móc spokojnie odpocząć nad nim. Jezioro jest poważnym źródłem słodkiej wody oraz ryb dla mieszkańców.

Historia

Ziemie Damary przez wieki były ukryte pod Wielkim Lodowcem. Dopiero w 1038 roku doszło do znacznego cofnięcia się lądolodu a na odsłonięte ziemie zaczęli migrować ludzie. Byli to głównie potomkowie dawnego Impiltur oraz Chondatanie. Motywacją, poza nowymi, wolnymi terenami, było zmęczenie ludności wojnami i konfliktami książąt po rozpadzie Impilturu. Jedną z pierwszych ludzkich osad było Monte Veldelio, które skupiało się na wydobyciu srebra oraz rudy żelaza (gdzieś w księstwie Arcata). Górniczy potencjał zachęcił innych do marszu.

Rok 1075 uznawany jest za rok powstania królestwa Damary, kiedy to sembijski kupiec Feldrin Krwawe Pióra zorganizował miasto Heliogabalus, stając się też założycielem dynastii. Dynastia rządziła spokojnie, zapewniając mieszkańcom dobrobyt. Najbardziej znanym towarem eksportowym był krwawnik. Potomkowie Feldrina rządzili Damarą przez pokolenia. Wszystko się zmieniło w 1347 roku, kiedy to rozpoczęła się dziesięcioletnia wojna z nowo utworzonym królestwem Vaasy. Wojna skończyła się bitwą na Brodzie Goliada, gdzie to król Virdin Krwawe Pióra poległ. Vaasiański Król-Czarownik zaanektował północną Damarę, a południową podzielił na udzielne księstwa, baronie i wolne miasta.

Sytuacja powojenna weszła wszystkim w pamięć głównie z powodu kryzysu ekonomicznego. Ceny znacznie wzrosły w krótkim czasie a wśród powodów wymienić można fale uchodźców wojennych, zniszczenia wojenne, zaburzenia linii handlowych, nowe granice celne. Ale poza kłopotami finansowymi ten czas to też okres, kiedy to rozwijała się agentura Vaasy, rozwijały się kulty Orkusa zaś gildia zabójców Dziadka potrafiła sterować sprawami zza kulis oraz ściągać haracze z różnych władz.

Zobacz więcej w osobnym artykule: Wojny Krwawnika.

Wszystko zmieniło się w roku 1358. Wtedy to Dziadek zaczął żądać coraz większych haraczy oraz, by dostarczać mu niewolników. Dla barona Trantha było to już za dużo. Wiedział jednak, że sam jest za słaby by móc przezwyciężyć wyzwanie. Wysłał zatem swoich ludzi do poszukiwania bohaterów, którzy chcieliby zwalczyć problem. Propozycję przyjęła drużyna prowadzona przez Garetha Smoczą Zgubę. To zainicjowało Wojny Krwawnika, czego efektem było zjednoczenie królestwa i osłabienie potęgi Vaasy.

W pierwszym okresie panowania, były baron Krwawnika Tranth, proponował że nie ma sensu odtwarzać starej Damary lecz należy stworzyć nowe państwo. Królestwo Krwawnika. Lecz plan ten pozostawał tylko w sferze teoretycznej, gdyż Vaasa była (i jest) zbyt silna aby ją móc podbić i zintegrować.

Jednakże sam Gareth, z żoną Christiną, chcieli skupić się na scementowaniu, centralizacji i realnym połączeniu podzielonego państwa. Zamiast wykorzystywać dawną stolicę, Heliogabalus, przez długi czas za centrum życia traktowali swój Krwawnik. Mieli bardzo dobre relacje z nieludzkimi sojusznikami - głębinowymi gnomami, krasnoludami, centaurami oraz niziołkami. Król próbował też uzyskać przychylność Opactwa Żółtej Róży.

Rozpoczęty został projekt budowy Wrót. Miały to być fortece, chroniące raz Kopalnie Krwawnika a dwa samą Damarę przed zakusami złych sił. Armia, prowadzona przez Olwena (przyjaciela Foltesta) wysłany został na północ w celu realizacji misji "5S":

• zmiażdżenie vaasańskich szumowin (Squash)
• zaopatrzyć lokalną biedotę (Supply)
• dać bezpieczeństwo regionowi i ludziom (Secure)
• rozprowadzić wiadomości z Krwawnika oraz rozsiać propagandę (Seed)
• sprawdzać ziemie bliższe pogranicza (Scout)

Pierwsze doniesienia wskazywały na sukcesy w misji, zaś w zajmowanych wioskach lud miał krzyczeć wiwaty na rzecz króla Garetha.

W 1366 roku lodowy diabeł Vreesar próbował wykorzystać szczelinę międzyplanarną, jaka pojawiła się na północy Damary w pobliżu Wielkiego Lodowca. Zaczął on przejmować władzę wśród złych plemion humanoidów. Zaintrygowani szczeliną Harfiarze wysłali agentkę Marine do jej zamknięcia. Ta została przechwycona przez mefita lodu i przedstawiona diabłowi, u którego poznała jego plan. Poprzez następujące działania udało się jej zabić Vreesara i zapieczętować szczelinę.

Ten fragment dotyczy 3.0 oraz 3.5 edycji Dungeons and Dragons.

W 1359 roku Gareth dokonał zjednoczenia, jednak problemy nadal wisiały. Gospodarka Damary, która cierpiała na inflację i kryzys już po przegranej wojnie z Vaasą, nadal się nie podniosła. Armie były osłabione oraz niepewne oddziałom z dawnych udzielnych księstw i baronii. Projekt Wrót został dokończony.

Rozwiązaniem na problemy ma być eksploatacja krwawnika oraz ściąganie osadników. Zwłaszcza praworządnie dobrych poszukiwaczy przygód, tak czynnych jak i emerytowanych. Wysłannicy promują też ziemie jako bogate w minerały, z dobrymi możliwościami rolnymi, szkołami dla iluzjonistów oraz okazją do polowań na potwory.

Ten fragment dotyczy czwartej edycji Dungeons and Dragons.

W 1459 ostatni dziedzic rodu Smocza Zguba, zostaje zamordowany. Tron przejmuje lord Yarin Frostmantle. Jest on oskarżany o dokonanie morderstwa oraz uzurpację władzy. Rządy Yarina są despotyczne i podejrzewane o współpracę ze złymi potęgami. Szpiegośpiew wypowiada mu posłuszeństwo i przechodzi do opozycji. Podczas gdy lokalsi muszą wytrzymać ciężkie rządy Frostmantle, dookoła Damary wiszą zagrożenia. W Vaasie Rycerze Paktu rosną w siłę i mogą zagrozić wojną. Na północy wycofujący się Wielki Lodowiec odsłonił przejścia potworom dotąd nieznanym. Wschód nawiedzany jest przez demony z dawnego Lasu Rawlin (Rawlinswood). Cały czas Narowie dokonują łupieżczych rajdów.

Ten fragment dotyczy 5.0 edycji Dungeons and Dragons.

5ed podaje, że Yarin jest z rodu Smoczej Zguby.

Społeczność

Lud Damary jest krzepki. Ciężko pracował, i pracuje nadal, nad odbudową swojego królestwa. Wielu mieszkańców dalej gorzko płacze nad starymi czasami świetności oraz późniejszymi okresami tragedii, jednak silna wiara w Ilmatera pomaga wszystkim przetrwać z nadzieją. Dumę budują nie ze swej światłej przeszłości lub punktowych triumfów po czasach trudności, lecz z owoców obecnych prac i osiągnięć.

Dominującą społecznością są Damaranie. Jednak wraz z odbudową królestwa zaczęli napływać kolejni ochotnicy z przedstawicieli obcych ras i grup etnicznych. Szukają okazji na bogactwo w Górach Galeny, gdzie znaleźć można nieeksploatowane złoża minerałów i metali. Tam też są potwory i inne podziemne niebezpieczeństwa, które mocno ograniczają możliwości eksploatacyjne oraz osadnicze. Poza górami też i ziemie rolne oraz leśne zachęcają do przybycia i rozpoczęcia uczciwej pracy.

Poza ludźmi znajdują się tutaj silne społeczności krasnoludów, niziołków oraz półorków. Nieliczni mieli kontakty z rasami Podmroku, a drowy, derro oraz duergarzy dokonywać mogą napadów na osamotnione punkty. Ale podziemia dały też kontakt ze svirfneblinami, co dało szereg profitów. Dzięki współpracy utworzono między innymi szkołę iluzji. W Damarze natrafić można też na mniejsze społeczności centaurów oraz stworzenia faerie. Ci pierwsi potrafili wejść we współpracę, powstała nawet szkoła dla nich, natomiast stworzenia baśniowe bardziej zajmują się zabawą niż sprawami tubylców. Od innych stron bywa, że przez Damarę przechodzą przedstawiciele złych ras jak np. hobgobliny czy orkowie.

Z powodu ostrego fokusu na moralności tutejszych, przybyszy bardziej ocenia się przez pryzmat dopasowania się do restrykcyjnego światopoglądu niż przez pryzmat ocen etnicznych lub rasowych. Ogólnie są tolerancyjni, jednakże mają uprzedzenia. Głównie dotyczy to Vaasan, genasi ognia, półorkowie oraz diabelstw.

Ci, którzy nie akceptują obecnego społecznego status quo, wchodzą zwykle w skrajność. Oznacza to zwykle wejście w skład kultów demonicznych, gdzie to kult Orkusa jest najsilniejszy. Też i półświatek jest silnie zinfiltrowany przez kultystów, czego najlepszym dowodem była gildia zabójców Dziadka.

Podczas hegemonii vaasańskiej, w krótkim czasie, zamordowano kwiat rycerstwa i arystokracji damarskiej. Wówczas Zhengyi poprowadził wydarzenia tak, by to ci których mógłby kontrolować (w taki czy inny sposób) weszli na szczyty drabin rodowych czy społecznych. I chociaż minęły lata od wrogiej supremacji, to odciska to piętno na społeczeństwie nadal.

Na pograniczu z Narfell niektóre kobiety nie przyjmą za męża kandydata, który nie dokona wypadu na tundrę i tak nie wykaże swego męstwa.

Ekonomia

Przed upadkiem Damary w obrocie były damarańskie sztabki kupieckie. Wykonane były z zielonego chalcedonu oraz ozdobione czerwonym jaspisem. W mowie potocznej nazywano te sztabki "krwawnikami", właśnie z powodu zdobieniami jaspisowymi. Na jednej stronie znajdowała się data stworzenia a po drugiej portret ówcześnie panującego monarchy. Jednakże po upadku królestwa sztabki te zaczęto traktować jako "przeklęte pieniądze". W obiegu rzadko idzie na nie natrafić, częściej są częścią składową dawnych skarbów.

Ważnym źródłem bogactwa są Góry Galeny. Są one uznawane za jedne z najbogatszych w klejnoty, minerały, metale i inne złoża miejsc w całych Zapomnianych Krainach. 90% światowego wydobycia krwawnika jest właśnie z tego miejsca.

Kiedyś hrabstwa dzieliły się na dwa rodzaje: miejskie i zaopatrzeniowe. Miejskie (jak np. Morov, Ostel czy Polten) służyły jako centra logistyczne, handlowe oraz rzemieślnicze. Tutaj rolnictwo było prowadzone na niewielką skalę i złożyło się, że nie posiadały zbytnio innych bogactw naturalnych. To te hrabstwa zaopatrzeniowe bardziej służyły zdobywaniu bogactw ziemi, tak rolniczych jak i nierolniczych.

W Puszczy Warren czarodziej Emelyn Szary, wraz z uczennicą Gabrielle, chcieli założyć szkołę magii i nauki. Ma ona skupiać się na nauczaniu centaurów tak, jak Emelyn nauczał w czasach przed wojny Damary z Vaasą.

Polityka

Ogólne

Zimna wojna domowa w Damarze (1 i 2ed)

Główny rdzeń polityki nowoczesnej Damary jest zdeterminowany przez sprawy wywodzące się z sąsiedniej Vaasy oraz skutków kolaboracji dawnych cywilizacji z demonami.

Proces zjednoczeniowy był wykonany dwustopniowo. W pierwszej fazie istniało tzw. Stare Królestwo, Nowe Królestwo oraz Mur Quillana (feudałowie neutralni). Stare Królestwo integrowało się wokół Baronii Krwawnika. Nowe Królestwo wokół Baronii Morov. W tym czasie dyskutowana była kwestia o granice integracji, czy jest sens pełnego odtwarzania królestwa Damary, czy może lepiej zostawić stan i niech każdy ekspanduje w inną stronę. Ostatecznie jednak wygrała koncepcja pełnego zjednoczenia. W czasie poprzedzającym wydarzenia z 3ed proces zjednoczeniowy został domknięty przez Garetha, Barona Krwawnika.

Za czasów Garetha, pomimo formalnego zjednoczenia, naród damarański jest podzielony. Książęta, baronowie i inna arystokracja zasmakowała w samodzielności, jaką uzyskali podczas hegemonii króla-czarnoksiężnika, przez co niechętnie oddają swoich ludzi, pieniądze oraz kompetencje do władzy centralnej. Wielu z nich posiada powiązania rodzinne z poprzednią dynastią, Krwawych Piór, widząc w sobie lepszych pretendentów do tronu niż losowy poszukiwacz przygód. Lecz jednocześnie żaden z nich nie posiada odpowiednio silnych argumentów, bezpośrednich więzów krwi bądź autorytetu, by możni bądź lud zaakceptował ich po ewentualnym obaleniu Garetha. Największą opozycję stawiali południowi feudałowie oraz elita Heliogabalusa i innych dużych miast. Wręcz wytworzono koncepcję "szaleństwo króla Garetha" (King Gareth frenzy) jako określenie na nadmierną euforię i poparcie wobec monarchy.

Ci książęta chętnie zerkali na stare ziemie damarskie, które zostały zaanektowane przez sąsiada. Oczekują momentu osłabienia, by móc je "wyzwolić" i wcielić w swoją domenę. Dzięki temu mogliby uzyskać zasoby by móc wybić się potem na niepodległość, bądź zbudować wokół siebie mit, alternatywny wobec rodziny Pogromców Smoków. Zwłaszcza, że tamtejsi feudałowie zwykle byli wielce lojalni wobec króla-czarnoksiężnika, zaś lud miał sympatie prodamarskie.

Królestwo posiadało swoją zawodową organizację szpiegowską - Szpiegośpiew. Jednak po obaleniu dynastii, w 1459 roku, ta przeszła do opozycji.

Podział

Księstwo Arcata

Ród panujący: Horgath
Symbol: sztylet, skierowany ostrzem w dół, a nad nim w łuku trzy góry
Stolica: Valls

Większość mieszkańców jest tutaj rolnikami lub górnikami. Znaleźć tutaj można kopalnie srebra i żelaza. Ludność jest wierna naukom Świętego Sollarsa i twardo znosi trudy losu, ciężkie warunki pracy oraz sytuację. Gorzej było z rodem panującym. Tracili na znaczeniu jeszcze przed rozbiciem Damary.

Plamę na honorze familii przyniósł książę William Horgath, który wszedł w kolaborację z Dziadkiem i dokonał agresji na Baronię Krwawnika. Bez rozpoznania jego siły wpadły w pułapkę i jedynie honorowa postawa dowódców oraz wierność ideom paladyńskim samego Garetha uratowało ich wszystkich przed katastrofą. Traktat pokojowy był delikatny, w efekcie czego połowa sił przeszła na stronę Garetha i wyruszyli razem na dalszą część wojny. Sumarycznie Horgatci utracili znacznie autorytet społeczny, lecz nadal oczekują okazji na wybicie się na niepodległość. Chociaż jawnie wyrażają i działają lojalistycznie.

Ważnym miastem jest tutaj Tomrav, które jest na tyle samowystarczalne, że nawet w najgorszych latach (gdy możliwe jest, by przez 8 miesięcy śnieg ich izolował od świata) potrafią przetrwać w znośnych warunkach.

Baronia Krwawnika

Ród panujący: Tranth, później Smocza Zguba
Symbol: skrzyżowany kilof i miecz
Stolica: Krwawnik

Początkowo ziemie obecnej baronii były traktowane jako pogranicze pogranicza, bardziej podobne południowej Vaasie niż rdzeniowy Damary. Jednak gdy odkryto naturalne bogactwa w pobliskiej przełęczy (zwanej później Przełęczą Krwawnika), rozpoczął się zintensyfikowany ruch osadniczy. Powstała tak osada Krwawnik, osiadła tutaj rodzina Tranthów a z czasem królowie starej Damary powołali baronię. Była to najmłodsza baronia, a Gareth został jego dopiero szóstym baronem.

W swej historii Baronia Krwawnika doświadczała gwałtownych zmian populacji. Wzrosty, gdy wybuchała jakaś gorączka górnicza, a potem spadki gdy dochodzi do jakiejś katastrofy. Jednak po zjednoczeniu Damary i budowie Wrót wzrósł entuzjazm migracyjny do tej baronii. Powołano nawet dwie duże osady Virdin oraz Windless.

Księstwo Brandiar

Ród panujący: Brandebury (wymarły)
Symbol: młyn, z włócznią na szczycie
Stolica: Goliad

Rolnicze księstwo z gęstszą siecią wiosek niż w innych regionach Damary. Osady, chociaż liczne, są proporcjonalnie mniej ludne niż inne ośrodki w Damarze. Politycznie i społecznie księstwo jest podzielone na północ i południe. Północ jest bardziej lojalistyczna wobec nowego królestwa, natomiast południe wolałyby dołączyć do baronii Morov i/lub Ostel i z nimi budować niepodległe państewko.

Przez długi czas było to "księstwo bez księcia". Ostatni książę Brandiar, Ebelard, był też ostatnim z rodu. Zmarł na atak serca po wieści o zwycięstwie Zhengyia. Nie było żadnego prawnego następcy zaś vaasański hegemon nie czuł potrzeby instalacji tutaj jakiegokolwiek przedstawicielstwa. Zaś przez 10 lat wojny damarsko-vaasańskiej aż 8 miało miejsce właśnie w księstwie Brandiar.

Podczas Wojen Krwawnika Brandiarzy zachowali neutralność, pozwalając by wojska krwawnika oraz innych stron mogły swobodnie kroczyć przez to terytorium. Niezorganizowani chłopi nawet nie mieliby potencjału by móc stawić rzeczywistą blokadę. Dopiero po zwycięstwach Garetha, oraz ponownego podniesieniu ręki przez Vaasę, chłopi się zorganizowani i dołączyli do sił nowego króla. Chłopom przodował Dormythyrr.

Księstwo Carmathan

Ród panujący: Devlin
Symbol: okrwawiona kosa
Stolica: Ravensburg

Jedna z najbardziej wysuniętych na południe wśród damarskich ziem. Posiada długą granicę z Impilturem. Chociaż księstwo posiada kilka obiecujących kopalń kopalń, to prawdziwym bogactwem krainy jest rolnictwo. Gdy rok jest sprzyjający to tutejsi potrafią uzyskać takie nadwyżki produkcji żywności, że byliby w stanie samodzielnie wykarmić wszystkie inne prowincje Damary. Stolica prowincji, Ravensburg, było starsze od Heliogabalusa i uważa się je za prawdziwą kolebkę Damaran.

Po przegranej przez Damaran Bitwy nad Brodem Goliad, w dziwnych okoliczność zaczęli umierać członkowie rodziny Devlin. Naliczyć można nawet 50 zgonów, przy czym uważa się, że jest to efekt zamachów dokonanych z inicjatywy króla-czarnoksiężnika Zhengyia. W końcu na tron wszedł Dashard, który uważany był za niekompetentnego. Został otoczony agenturą vaasańską, dzięki czemu interesy zewnętrznego hegemona były zagwarantowane. Chociaż wszyscy mieli księcia za niekompetentnego, to był lepszy niż oceniano. Za najważniejsze dzieło wskazać można silny aparat propagandowy, dzięki któremu mógł zbudować odrębność narodową Carmathan, wytworzyć żywioł patriotyczny i pozbawić resentymentów zjednoczeniowych.

Podczas Wojen Krwawnika Dashard uderzył na wojska Garetha. I po 3-dniowej bitwie przegrał, ginąc od magicznej błyskawicy. A jednak udało się zachować niepodległość księstwa. Wojska Krwawnika musiały zaangażować się w walkach na innych frontach. Nagle pojawił się Theodorus, nieznany nikomu brat Dasharda. Przejął on władzę, wykorzystał machinę propagandową by przekonać wszystkich do swojej władzy.

Ravensburg uważany był za największe zagrożenie dla jedności Damary. Ma tradycję mitu Ravensburgu, jako kolebki Damary. Utrzymał niepodległość. Książę współpracował z możnymi innych możnym i nie jest skażony plamą kolaboracji z gildią Dziadka czy Vassą.

Sama historia Theodorusa jest traktowana sceptycznie przez zewnętrzne ośrodki. A Jeźdźcy Zmierzchu natrafić mieli na akuszerkę, pracującą kiedyś dla rodu Devlin. Ona twierdzi, że Dashard nie miał żadnego brata.

Nie wiadomo czy w późniejszych edycjach księstwo dalej było niepodległe czy też zostało podbite lub zintegrowane z resztą Damary.

Baronia Morov

Ród panujący: Banacath
Symbol: waga szalkowa, na której są kamienie
Stolica: Heliogabalus

Baronia położona w żyznych dolinach rzecznych na południowo-wschodnich terenach Damary.

Gdy upadło królestwo Damary, Zhengyi doprowadził by baronią rządził Dimian Ree. Ten w pierwszym ruchu uzależnił dawną stolicę, Heliogabalusa, przeniósł tam swoją siedzibę. Wielu sądziło, że to Dimian zainicjuje ruch zjednoczeniowy, zwłaszcza że był on najbliżej spokrewniony z rodziną Krwawych Piór (dynastia założycielska Damary). Ale jednak nie podjął się tej sprawy. Wahał się, gdyż Heliogabalus (gdzie znajdowała się większość populacji Morova) był politycznie zobojętniały. Mając ogrom starych przywilejów, społeczność, która interesuje się bardziej biznesem, niechętną do wojaczki, mógł mieć baron pieniądze, ale nic więcej.

I to później odbiło się, podczas Wojen Krwawnika. Sojusz Baronów, mając populację ponad 1/3 całej Damary, wystawili armię o wielkości jedynie 2.4 tysiąca głów. Plan walki z Krwawnikiem był prosty, rozdzielenie dwóch sił, gdzie jedna miała miała zrobić zasadzkę na jedną część armii, a przeciwko drugiej miały stanąć główne. Niestety dla koalicji, ta część która miała zrobić zasadzkę sama wpadła w pułapkę przygotowaną przez kolaborujące z Garethem niziołki. 90% tej części armii stało się jeńcami. Główne siły stanąć musiały już z całą okazałością armii Krwawnika. I przegrali bitwę.

Gdy Vaasa wymaszerował z akcją interwencyjną, to spośród pokonanych baronów jedynie Dimian Ree odmówił współudziału.

Po Wojnach Krwawnika Baronia Morov zachowała niepodległość a nawet zdołał ściślej związać z Baronią Ostel. Miałby może pretensje i możliwości do stworzenia alternatywnego królestwa, ale bez możliwości wykorzystania pełnego potencjału Heliogabalusa ma realnie słabe środki. Podjął próby kolaboracji z Dziadkiem Zabójców by wyeliminować ex-barona Trantha, Christine bądź samego Garetha.

Silna tutaj była też gildia Wąska Sakwa, która miała wpływy w całej Damarze oraz w ziemiach poza nią.

Wiadomo, że plany Dimiana ostatecznie spełzły na niczym. Od 3ed Heliogabal stał się integralną częścią królestwa Damary stworzonego przez Garetha.

Baronia Ostel

Ród panujący: Praka
Symbol: długi miecz
Stolica: Praka

Baronia Ostel jest położona na południe od baronii Morov i na wschód od księstwa Carmathan. Ma dobrej jakości ziemie uprawne, przez tą baronię przechodzą ważne szlaki handlowe (rzeczne i lądowe), ale to gospodarka miejska i rzemiosło stanowią o bogactwie tej prowincji. Panowała tutaj zawsze największa gęstość zaludnienia, mając podczas Wojen Krwawnika dwa razy tyle ludności co Krwawnik. A jednak podczas tych wojen to Ostel wystawił najmniejsze siły. Po prostu tutejsi niechętni byli wejścia do wojny i baronowa musiała robić łapanki by jakikolwiek pułk móc wystawić w ramach koalicji.

Dlaczego ludzie tak niechętni byli realizacji planów politycznych? Otóż tajemnicą poliszynela był fakt, że baronessa Sylvia została nadana przez króla-czarnoksiężnika z Vaasy. I chociaż jako niesamowicie potężna czarodziejka, z potężnymi talentami dyplomatycznymi, potrafiła nawinąć makaronu na uszy elitom, to lud ją skrycie pogardza za wejście w tak jawne układy z siłami zła.

Baronowa Sylvia kolaborowała z Dimianem Ree, między innymi widząc w jego konotacjach rodzinnych z dawnym rodem panującym zabezpieczeni przed obaleniem jej władzy od strony plebsu. I na pewno to spowalniało ryzyko rebelii.

W późniejszych edycjach nie ma informacji o tym, co się stało z baronią. Jednak wchłonięcie Heliogabalusa do Damary może wskazywać, że i Ostel został ostatecznie zaanektowany w podobnym czasie.

Baronia Polten

Ród panujący: BelMaris
Symbol: rozpostarta dłoń
Stolica: Trailsend

Baronia Polten zamyka region ograniczony przez żyzne doliny i bogate rzeki. Jej stolica, Trailsend, jest miastem bliźniaczym wobec Praka. Jest jednym z prowincji granicznych, która czerpie zyski z handlu innych regionów Chłodnych Ziem z Impiltur.

Przed uderzeniem Vaasy ówczesny baron Donlevy Stary (the Old) czuł, że wojna może skończyć się źle. Ukrył zatem swojego syna, Donlevy'a Młodego (the Young) u lojalnego rolnika. Rozproszył wieści o tym, że jego dziecko zachorowało i zmarło. Nawet był oficjalny pogrzeb. I stary baron miał rację - po przegranej Bitwie nad Brodem Goliad szybko członkowie rodziny BelMaris zostali zamordowani. Zorth, agent vaasański z fałszywymi papierami przynależności rodowej, przejął baronię jako ostatni dziedzic. Łatwo wchodził w kolaborację z Sylvią oraz Dimianem.

Upadek Zortha związany był z Wojnami Krwawnika. Gdy koalicja baronii przegrała walkę z siłami Garetha. Dostarczył on połowę zbrojnych koalicji, to oni mieli zorganizować zasadzkę, ale sami wpadli w pułapkę kolaborujących z Garethem niziołków. Ci okazali miłosierdzie, a ocaleńcy dyskredytowali swego władcę. Żołnierze często dezerterowali i przechodzili na stronę Krwawnika, a po wojnach ściągali ze sobą całe rodziny. Wszyscy byli niezadowoleni z obecnego barona.

W niedługim czasie ujawnił się Donlevy Młody. Zorth szybko wyczuł okazję uniknięcia odpowiedzialności i abdykował na rzecz odkrytego "krewnego". Nieorientujący się ludzie towarzyszący Donlevy'emu, oraz on sam nieświadom sytuacji, zaakceptowali Zorthego jako doradcę. W ten sposób baronia orbitowała bliżej Dimianowi oraz Sylvii, choć sam Donlevy jest człowiekiem dobrego serca i gdyby wiedział to szybko przeszedłby na stronę Krwawnika.

Nie ma informacji co było dalej, ale skoro w czasach poprzedzających 3ed Heliogabalus stał się oficjalnie częścią zjednoczonej Damary, prawdopodobnie i Baronia Polten została zintegrowana z resztą państwa.

Księstwo Soravia

Ród panujący: Brak
Symbol: góra ze śnieżnym szczytem
Stolica: Kinbrace

Najnowsza prowincja, wydzielona po wojnie damarsko-vaasańskiej. Utworzona jako strefa buforowa, by sama Vaasa była bardziej bezpieczna. Powierzchnia jest podobna do Księstwa Carmathanu, zajmuje ziemie na zachód od Brandiar oraz na północ od Polten i Morov. Brzmi to dobrze, ale w rzeczywistości są to nierówne łąki oraz jałowa tundra. Jest tu najmniejsza gęstość zaludnienia.

Jako książę zainstalowany został Ygor, ale po upadku Zhengyiego tenże został pociągnięty po ulicach Kinbrace. Lokalsi nie chcą utracić obecnego statusu samodzielności, chociaż wielu być może przychylnie spojrzałoby na wizję Garetha.

Nie jest podane jak sytuacja się rozwinęła w kolejnych edycjach.

Osady

• Księstwo Arcata
  • Valls - stolica księstwa. Przed wojnami z Vaasą było to prosperujące miasto, potem nigdy nie odbudowało swego bogactwa. Mieszkańcy są podejrzliwi i nieufni, tak wobec swoich jak i obcych. W czasach samodzielności księstwa to tak naprawdę rządziła gwardia miasta Valls, zaś książę był silnie zdominowany przez nich.
  • Ostrav - odizolowana społeczność rolna, która przetrwała okres okupacji vaasańskiej bez szwanku. Nie angażują się politycznie, dzięki czemu udaje im się uniknąć problemów. Dla obcych są najbardziej przyjaznymi spośród Damaran, a tutejszy zajazd jest jednym z najbardziej przyjemnych w tej części świata.
  • Tomrav - samotne górnicze miasteczko, na północno-wschodniej części księstwa. W sekrecie mają bardzo przyjazne relacje z dwoma plemionami goblinów. Jest tutaj bardzo duża mniejszość krasnoludzka oraz półorkowa.
• Księtwo Carmathan
  • Ravensburg - trzecie co do wielkości i bogactwa miasto Damary. Mieszkańcy są bardzo nieufni władcom, każdemu, gdyż przez lata byli oszukiwani. W efekcie jest tutaj najwięcej spisków oraz szeptów. Poza tematami agenturalnymi miasto żyje handlem spożywczym, garbarstwem, metalurgią oraz produkcją sprzętu rolniczego. Znany jest z wielkiego targu koni, a rasa Czerwony Carmathan jest sprzedawana wyłącznie tutaj.
  • Sudrav - chociaż formalnie jest częścią Damary, to ludzie są pod większym wpływem kultury Impiltur. Pod to miasto podlega kilka kopalń żelaza. W przeszłości miały miejsce tutaj protesty górników, a niektóre bywały siłowo rozganiane. Spowodowało to niechęć lokalsów do władzy oraz błękitnokrwistych.
• Baronia Krwawnik
  • Krwawnik - stolica baronii Krwawnik. Jeszcze przed upadkiem Damary doświadczyła kryzysu gospodarczego, ale od czasu przybycia Garetha szybko wstaje na nogi i się odbudowuje.
  • Kopalnie Krwawnika - górnicza osada, głównie krasnoludzka, znajdująca się tuż obok słynnych kopalni.
  • Virdin - miasteczko, nazwane po ostatnim królu starej Damary. Znajduje się w połowie drogi pomiędzy Krwawnikiem a Kopalniami Krwawnika. Posiada liczne warsztaty, gdzie największą sławę zyskali miecznicy. Lokalna gospoda, Chrapiący Olbrzym, oferuje bardzo dobrej jakości usługi.
  • Bezwiatr (Windless) - miasteczko, będące "przedmieściami wioski Krwawnik". Jedno z najnowszych osad w baronii Krwawnik, ściągające najodważniejszych i najbardziej chętnych do wojaczki osadników.
• Księstwo Brandiar
  • Goliad - małe miasto-forteca, otoczone licznymi wioskami. W razie zagrożenia miasto jest w stanie przyjąć wszystkich okolicznych chłopów. Miasto było dwukrotnie niszczone, w tym raz podczas Pierwszej Bitwy na Brodzie Goliad. Jest tutaj silna wiara w Ilmatera oraz jego święteg, Świętego Dionizosa.
• Baronia Ostel
  • Brotha - rolnicza osada na zachód od Portith, w baronii Ostel. Najistotniejsza dla gospodarki żywnościowej w całej baronii. Podczas damarskiej zimnej wojny domowej mieszkańcy nie przepadali za baronessą Silvią (uważali ją za złodziejkę i oszustkę, którą martwi tylko zasobność skarbca) i po cichu kolaborowali z agenturą Garetha.
  • Dolinoport (Daleport) - osada flisaków, którzy oferują alternatywny szlak handlowy, omijający bagna. Szczyt rozwoju mieli podczas sojuszu baronii Ostel i Morov, ale gdy na ich linii zaczęły się ostre spory to handel zaczął omijać Dolinoport, w obawie o militaryzację osady. Posiadają słynny Barkowy Dom, ogromny lokal nadający się do wielkich zabaw. Gdy nie ma takich wydarzeń, to głównie przemytnicy tu przebywają.
  • Praka - drugie co do wielkości oraz bogactwa miasto Damary. Potężne mury oraz niebosiężne wieże z daleka informują o wartości lokacji. W środku uderza gości piękno, gdyż nawet uniformy straży mają dizajnerskie, modne i praktyczne wzory i krój. Spowodowane to jest koncentracją artystów i rzemieślników z całego regionu. W czasach pierwszego królestwa zarządca Praki pełnił obowiązki zastępczego króla podczas nieobecności właściwego władcy.
  • Zarach - wioska-miasteczko, które stanowi centrum handlowe i logistyczne w Ostel i okolicy.
• Baronia Morov
  • Morovar - stolica baronii, niegdyś prosperujące i szybko rozwijające się. Po Wojnach Krwawnika popadła w zapaść. Spowodowane było to przeniesieniem stolicy baronii do Heliogabalusa, migracją elit i kapitału w tamtą stronę. Mieszkańcy miasta byli bardzo niezadowoleni ze swoich baronów. Mury miasta są wysokie i mocne. Miasto posiada port rzeczny nad rzeką Goliad. Miasto posiadało też rozwinięte systemy przechowywania żywności, co sprzyjało kontroli handlu spożywczego.
  • Helgabalus - historyczna stolica królestwa Damary, po zwycięstwie Vaasy okresowo niepodległe Wolne Miasto, po Wojnach Krwawnika zajęta przez baronię Morov jako stolica baronii a ostatecznie, po zjednoczeniu, ponownie stolica królestwa. Miasto jest ekonomicznym sercem całej Damary. Mieszkańcy są zorganizowani w liczne gildie i organizacje a miłość do pieniądza czasem upodabnia mieszczan do ludów nie-damarskich.
  • Wassen - formalnie podlegające pod baronię Morov, realnie będąc bardziej samowładnym miasteczkiem. Starają się zachowywać zawsze neutralność, oddając lojalność ogólnej koncepcji królestwa Damary.
• Księstwo Soravia
  • Kinbrace - dość rozległa stolica. Dzięki pozycji dominowało w handlu rzecznym Damary w stronę południa. Pierwotnie pozbawione było murów miejskich, ale otoczone sześcioma potężnymi zamkami feudalnych lordów, którzy przez pokolenia współpracowali by rządzić oraz bronić. Po kilku pokoleniach doszło do warcholstwa i prywaty wśród rodów panujących, co wykorzystał król-czarnoksiężnik. Po szybkim podboju sformalizował on region w księstwo Soravię, Kinbrace'm jako stolicą oraz z jednym władcą. Jednak ostatecznie szybko powróciło to do formy konfederacji feudalnej bez konkretnej głowy.
  • Dolina Hełmów (Helmsdale) - tzw. "przeklęta wioska". Osada została zajęta w pierwszej kolejności, podczas pierwszej wojny damarsko-vaaskiej. Zhengyi zrobił z niej centrum operacyjne podczas walk i później kontroli Damary, co źle dotknęło mieszkańców. Z około 500 ówczesnych mieszkańców końca hegemonii Vaasy doczekało jedynie 78. Podczas okupacji był wzrost do 4 tysięcy głów, związanych z obcym reżimem. Po wojnach wyniosła około 80. Oczyszczanie obiektu ze śladów kultu Orkusa zajęło długi czas. Centrum życia towarzyskiego stanowi oberża Ostatni Posterunek.
  • Stepowy Hol (Steppenhall) - mała osada, która utrzymuje mocne kontakty z plemiennymi Narami. Jest też miejscem zbiórki i spotkań dla wszystkicch osadników na tej odległej i rozległej części królestwa. Z powodu bliskiego sąsiedztwa do Narfell jest też określany "Małym Narfell".
• Baronia Polten
  • Trailsend - stolica baronii. Najpotężniejsza twierdza w Damarze, postawiona jeszcze w czasach Feldrina Krwawe Pióra. Przez lata miasto partnerskie Praki, podczas zimnej wojny domowej nasiliły się konflikty między nimi.
  • Tellerth - ostatnie miasto baronii na wschodzie, gdzie potem rozpościera się tundra. Mieszkańcy znani są z buntowniczej natury.
  • Miernictwo (Withermeet) - wioska, która od kilkuset lat opiera się zmianom społeczno-technologicznym. Niektórzy kupcy twierdzą, że znajduje się tutaj dużo bogactwa i chętnie rozparcelowaliby nieruchomości między sobą. Jednak tubylcy wolą mieć święty spokój i żyć tak, jak się żyło od zawsze.

Religie

Najistotniejszy jest kult Ilmatera. Zwłaszcza odłam oddający szczególną część patriarsze tego boga, Świętego Sollarsa. Symbolem tej wiary jest zakrwawiony stojak bądź złota róża. Centrum tego odłamu jest Opactwo Żółtej Róży, założony w 1242 roku RD.

Drugim ważnym świętym jest Święty Dionizos, też związany z kultem Ilmatera. Niegdyś był poświęcony jemu zakon rycerski, jednak jego los stał się nieznany po przegranej wojny Damary z Vaasą. Gdy Gareth wrócił z piekielnego leża Tiamat, wraz z Friarem (członkiem Zakonu Świętego Dionizosa) zafundował budowę świątyni dla tego alkoholowego świętego w księstwie Brandiar.

Nadal silne są demoniczne kulty, gdzie przoduje kult Orkusa. Spowodowany jest to silnym moralizatorstwem u Damaran (silne oddanie dobru lub złu) oraz pozostałością po dawnych czasach, gdy to siły jawnie kolaborujące ze złem,, panowały nad okolicą.

Potencjały

Jedna z pierwszych ludzkich osad, Monte Veldelio, po dekadzie prosperity nagle wymarło. Gdy po zimie przybyli interesanci odkryli, że mieszkańcy zostali przez coś zmasakrowani. Jakby coś wilczego. Każdej nocy duchy zmarłych powracają, aby spędzić czas w swoich dawnych domach. Po wiekach budynki nadal są stabilne a zagubieni wędrowcy mogą uznać miejsce za dobry przystanek, punkt do odpocznienia bądź coś innego, dobrego dla nich.

Za czasów Garetha miały miejsce dwa dziwne wydarzenia, które nie zostały ostatecznie rozwiązane:

• Trzy stada smoków (czerwone, niebieskie i czarne) przeleciały nad Damarą oraz Górami Galeny. Kierowały się w stronę Zamku Grozy. Oczekiwano wtedy też przelotu smoków białych (z Wielkiego Lodowca) oraz zielonych.
• Dziwna chmura pochłonęła szczyt Góry Suncatcher. Była ona niepodatna na wiatr ani nic, stała w miejscu nieruchomo. Świadkowie twierdzili, że jeśli spojrzy się na nią pod odpowiednim kątem, gdy Słońce jest nisko, da się w tej chmurze zobaczyć iglice ogromnego zamku.

W Księstwie Carmathan znajdują się region Niziołcze Doły (Halfling Downs), które swego czasu miały problem z pojedynczym bulettem.

Na południu Damary krąży banda Łamaczy Kolan (The Kneebreakers). Jest to grupa niziołków, która ujeżdża świnie bojowe i nosi wysokie, fioletowe czapki. Założona została przez ówczesną młodzież, która była niezadowolona spokojnym i sielskim stylem życia wśród swej rasy. Prowadzona przez Hobarta Bracegirdlera, który zyskał sławę dzięki niesamowitej sile (ją zawdzięcza dzięki rękawicom siły ogra, a te dostał od ekscentrycznego czarodzieja Ephrana). Równie często krążą plotki o ich sukcesach bojowych jak i o znacznym tchórzostwie.

Na wschodzie Damary znajdują się Soraviańscy Nosiciele Ballad (Soravian Talebringers). Jest to nieformalna grupa podobna do błędnych rycerzy oraz heroldów, skupia się na pomocy i zwalczaniu szumowin z Vaasy, działających na terenie Soravii. Prowadzona jest przez tropiciela Marco Dzikostopca (Marco Wildfeet).

Krasnoludy z klanu Orothiar odnalazły w kopalniach szyb, który nigdzie nie był zarejestrowany. Wysłani zwiadowcy nigdy nie powrócili. Tak naprawdę jest to stara ścieżka prowadzona do Podmroku.

Źródła

• Kampania Krwawnika
• Forgotten Realms Campaign Set (1ed)
• Forgotten Realms Campaign Setting (2ed)
• Forgotten Realms - Adventures
• The Bloodstone Lands
• Zapomniane Krainy: Opis Świata (3ed)
• Forgotten Realms Campaign Guide (4ed)
• Villains' Lorebook