Czerwoni Czarnoksiężnicy

Symbol Czerwonych Czarnoksiężników

Czerwoni Czarnoksiężnicy to magokraci, władcy państwa Thay. Najpotężniejszymi spośród nich są zulkirowie, każdy specjalizujący się w jednej ze szkół magii. Owa ósemka wybiera tharchionów (gubernatorów regionów), którzy zajmują się codziennymi sprawami Thay. Zulkirowie zaś spiskują i snują plany zapanowania nad całym światem.

Potęga zulkirów od lat jest podzielona, tak jak i oni sami. Niektórzy pragną izolacji Thay, by w ten sposób ochronić swą magiczną wiedzę, inni zaś domagają się podbojów. Aktualnie największą potęgę posiada frakcja ceniąca handel, która zrodziła się z warstwy ambitnych, przedsiębiorczych magów zaopatrzonych w bogatą gospodarkę regionu Morza Wewnętrznego i królestw zachodu. Dzięki umiejętności tworzenia magicznych przedmiotów, które sprzedają w dużej liczbie, Czerwoni Czarnoksiężnicy zyskali kontrolę nad lukratywną gałęzią handlu. To właśnie za sprawą handlu w dziesiątce miast wokół Morza Spadających Gwiazd powstały thayskie enklawy - otoczone murami obszary, w których Thayczycy są zwolnieni z przestrzegania lokalnych praw i nie płacą miejscowych podatków. W zamian za te przywileje Czerwoni Czarnoksiężnicy zapewniają mieszkańcom miasta dostęp do licznych, różnorodnych magicznych towarów.

Specjalizacja w różnych dziedzinach magii oraz sprzeczne nieraz filozofie sprawiają, że Czerwoni Czarnoksiężnicy zwykle angażują się w niemal dowolne przedsięwzięcia - od przemytu, poprzez poszukiwanie przygód do organizowania niewolnictwa (zulkirowie aktualnie zniechęcają do aktywnego „polowania” na niewolników w miejscach, w których taka działalność jest nielegalna, bowiem nie najlepiej wpływa to na handel). W skład typowej grupy tej organizacji wchodzi Czerwony Czarnoksiężnik poziomu co najmniej 7., jeden lub dwóch podwładnych czarodziejów, kapłan Kossutha oraz przynajmniej pięciu ochroniarzy o przeciętnych umiejętnościach. Wszyscy są zwykle wyposażeni w magiczne przedmioty, a rzucający zaklęcia posiadają wiele przedmiotów z ładunkami.

Zulkirowie

Zulkir Aznar Thrul

Każdy z zulkirów spiskuje na własną rękę, snuje własne intrygi i posiada własne zainteresowania.

• Aznar Thrul - okrutny i dziki zulkir, znawca szkoły wywoływania oraz tharchion Priadoru. Choć nienawidzi Szass Tama, licz trzyma go w szachu, posiada bowiem jakąś wiedzę lub moc dającą mu przewagę.
• Driuxus Rhym - zulkir transmutacji i osoba bardzo zdecydowana. Jest największym rzecznikiem bezlitosnego handlu i sprzeciwia się jakiejkolwiek izolacji czy militarnej agresji. Osobistą potęgę oraz sojusz z Szass Tamem wykorzystuje do przekonywania innych do współpracy.
• Lallara - zulkir szkoły odpychania i przy tym osoba chaotyczna. Jest sojuszniczką Szass Tama, lecz ten nie może na niej zbytnio polegać. Lallara to kobieta rozmiłowana w dekadenckich przyjemnościach. Kolekcjonuje niezwykłe magiczne przedmioty i lubi torturować więźniów.
• Lauzoril - przystojny zulkir szkoły zaklinania, który lubi snuć intrygi i zawsze bywa niebezpiecznym przeciwnikiem. Sprzeciwia się Szass Tamowi i z wielką niechęcią powstrzymuje się przed poprowadzeniem armii na sąsiadów Thay.
• Mythrellaa - zulkir iluzji. Preferuje odosobnienie i rzadko brata się nawet z równymi jej Czerwonymi Czarnoksiężnikami. Większość czasu poświęca studiom nad Cienistym Splotem.
• Nevron - opętany nienawiścią i agresywny zulkir szkoły przyzywania, w którego żyłach płynie czarcia krew. Pozostali zulkirowie podejrzewają, że planuje zaatakować z zaskoczenia Aglarond, czemu oczywiście zamierzają się sprzeciwić. W przypadku tej bowiem agresji zyski z handlu na pewno znacznie by spadły. I to mimo że Aglarond nie handluje z Thay - wszak sympatyzujące z nim kraje owszem.
• Szass Tam - przebiegły zulkir nekromancji. Ma ponad 200 lat. Od pewnego czasu starał się zjednoczyć zulkirów pod swym sztandarem, lecz niedawno utracił prestiż, gdyż nie udała mu się próba okiełznania mocy dawno uwięzionego demona.
• Yaphyll - młoda zulkir wieszczenia. Popiera Driuxusa i Szass Tama, a za pomocą swej magii obserwuje pozostałych zulkirów i wydarzenia toczące się w thayskich enklawach całego Faerunu.

Thayskie enklawy

Thayskie enklawy to obszary niezależne handlowo i politycznie, stworzone w obrębie miejskich murów w nie-thayskim państwie. Na tym terenie miejscowi kontaktują się z Thayczykami w pokojowy sposób, kupują magiczne przedmioty i zawierają umowy z kontrolującymi enklawę Czerwonymi Czarnoksiężnikami.

Enklawa powstaje w wyniku negocjacji thayskiego dyplomaty z lokalnymi władzami. W trakcie takich rozmów miejscowym władcom zwykle zostaje przedstawiona lista korzyści, jakie zyska ich region - wśród nich jest zwiększona ilość magii dla strażników i obrońców, a także dla samych rządców. Zależnie od specyfiki miejsca, dyplomata oferuje dary lub łapówki, aby ułatwić zawarcie umowy. W państwach pokojowo nastawionych i o dobrym charakterze dary to przydatne przedmioty, jak choćby eliksiry leczenia ran, różdżki lotu, magiczne tarcze i tak dalej. W bardziej agresywnych krajach łapówki często mają postać przedmiotów, które bywają użyteczne podczas nielegalnej działalności (na przykład eliksiry niewidzialności), służące do walki (różdżka kuli ognistej), bądź wręcz magiczna broń. Gdy obie strony dojdą do porozumienia i zdecydują o powstaniu enklawy, dyskutowane są dokładniejsze warunki umowy.

Thayczycy zawsze wymagają, by lokalny rząd zgodził się na trzy żądania (zwane Trzema Prawami Enklawy). Nie zgodzą się założyć enklawy, dopóki druga strona nie przystanie na wszystkie postulaty. Wspomniane prawa zapobiegają nadużyciom tych, którzy sprzeciwiają się obecności Czerwonych Czarnoksiężników z powodów moralnych, kulturowych bądź religijnych. Jeśli dojdzie do takiego nadużycia, Thayczycy mogą stwierdzić, że lokalne władze nie zdołały zapewnić ochrony ich wysłannikom dyplomatycznym, którzy działają zgodnie z prawem. To z kolei sprawiłoby, że miejscowy rząd musiałby odpowiedzieć przed samym Thay.

Opłatą za te wszystkie żądania jest 1% zysków enklawy, który Thayczycy godzą się przekazywać lokalnemu rządowi. Tak naprawdę sumy są znacznie mniejsze, ponieważ Czerwoni Czarnoksiężnicy nigdy nie przedstawiają władzom dokładnych wyliczeń. Co więcej, w niektórych enklawach wykorzystuje się część tych funduszy na przekupywanie strażników i urzędników. W niektórych umowach pojawia się klauzula zmuszająca zatrudnionych w enklawie czarodziejów do krótkotrwałej, acz regularnej służby wojskowej. W ten sposób miejscowe władze mają na swych usługach większą liczbę osób posługujących się zaklęciami.

Od chwili, w której zrodziła się idea thayskich enklaw, ich liczba szybko wzrasta. Na ziemiach graniczących z regionem Morza Wewnętrznego w niemal każdej metropolii (90%) istnieje enklawa. Można je także spotkać w większości (75%) dużych miast, w wielu (50%) małych miastach oraz w części (30%) dużych miasteczek, a także w kilku (10%) miasteczkach. W mniejszych osadach może przebywać jeden thayski przedstawiciel.

W typowej enklawie żyją Thayczycy w liczbie równej 1% populacji osady. Na przynajmniej połowę tej populacji składają się strażnicy oraz pozostały personel pomocniczy czarodziejów - w tym służący, asystenci oraz zwykli rzemieślnicy. Pozostali mieszkańcy to czarodzieje różnych poziomów (niektórzy posiadający nawet poziomy w klasie prestiżowej Czerwony Czarnoksiężnik). Przywódcą enklawy jest czarodziej najwyższego poziomu, który zawsze posiada przynajmniej 1. poziom w klasie prestiżowej Czerwony Czarnoksiężnik.

Trzy Prawa Enklawy

Prawo Suwerenności

Enklawa jest traktowana jak część Thay. W jej obrębie obowiązuje thayskie prawo, co ważniejsze zaś - nie stosuje się do niej prawo państwa, w którym się znajduje. Czerwoni Czarnoksiężnicy sami zajmują się patrolowaniem terenu. Przebywający w enklawie nie cieszą się jednak nietykalnością - jeśli, na przykład, miejscowe władze zażądają wydania winnego morderstwa mieszkańca miasteczka, który schronił się w enklawie, Thayczycy muszą się na to zgodzić. Co ciekawe, na obszarze enklawy dopuszczalne jest niewolnictwo, choć jeśli miejscowe prawo go zakazuje, niewielu Thayczyków decyduje się przywozić tu niewolników, nie chcąc prowokować konfliktu.

Prawo Handlu

Thayczycy wyceniają swe towary i usługi 10% poniżej normalnych kosztów. Sprzedają przede wszystkim magiczne przedmioty, choć w niektórych enklawach można kupić także zwyczajne towary, jak choćby gobeliny czy broń. Technicznie handel niewolnikami jest dozwolony, lecz ponieważ poza murami enklawy działa lokalne prawo, zwykle nie ma on sensu w państwie, gdzie niewolnictwo jest zakazane. Zwykle sprzedawane tu 0-poziomowe zwoje mają cenę równą kosztowi ich zapisania - pod warunkiem jednak, że kupiec nabywa również taką samą liczbę innych magicznych przedmiotów (w tym eliksirów i zwojów poziomu 1. lub wyższego). Prawo Handlu stanowi również, iż Thayczycy mogą jako zapłatę za przedmioty przyjmować niewolników, a potem legalnie transportować ich przez suwerenne państwo aż do Thay. W większości krajów, które negatywnie podchodzą do niewolnictwa, wymaga się w takiej sytuacji, aby niewolnik dobrowolnie oddał się w niewolę (na przykład mężczyzna sprzedający samego siebie, by zapewnić byt rodzinie) lub też był kryminalistą skazanym za ciężkie przestępstwo (morderstwo czy zdrada). Miejscowe rządy czasami wymieniają nawet kryminalistów na thayskie towary.

Prawo Wytwarzania

Dyktuje ono, co Thayczycy będą, a czego nie będą wytwarzać na sprzedaż. Zwykle w enklawie powstają jedynie eliskiry, zwoje (z czarami maksymalnie 4. poziomu), różdżki, pancerze +1, broń +1 oraz drobne cudowne rzeczy. Żaden towar nie może być łatwy do wykorzystania niezgodnie z prawem (co dotyczy choćby różdżek niewidzialności czy różdżek zauroczenia osoby) lub mieć szczególnie niszczycielskiego działania (różdżka kuli ognistej). Czerwoni Czarnoksiężnicy mogą również za opłatą rzucać zaklęcia. Zwykle Thayczycy nie tworzą przedmiotów wartych więcej niż 2000 sz, ponieważ taka operacja wyczerpałaby ograniczone zasoby, które można wykorzystać do produkcji tańszych i bardziej pożądanych produktów. Wszystkie wykreowane na terenie enklawy przedmioty muszą posiadać znak Czerwonych Czarnoksiężników oraz isyngnia miasta, w którym się ona znajduje. Oczywiście Thayczycy odmawiają tworzenia niebezpiecznych przedmiotów (jak opisano wcześniej), bowiem jeśli ktoś doznałby uszczerbku w wyniku użycia rzeczy wykreowanej w enklawie, oni byliby za to odpowiedzialni. Dzięki tej strategii upewniają się również, że nikt nie użyje przeciw nim przedmiotu, który sami stworzyli.

Upadek Czerwonych Czarnoksiężników

Czerwoni Czarnoksiężnicy byli największymi wrogami wielu sił Torilu. Współpracowali z demonami, biesami i drowami. Wśród ich przeciwników były czarownice z Rashmenu, Siedem Sióstr i ich sojusznicy, Harfiarze, a nawet Zhentarimowie, którym nie podobało się, że magowie mieszają w ich planach.

Po kolejnej nieudanej próbie zdobycia Rashmenu w 1357 RD, Czerwoni Czarnoksiężnicy zdecydowali się podbić Faerun w inny sposób - handlem. Zaczęli zakładać thayskie enklawy na terenach innych krain. Handlowali w nich magią, a gdy zapadał zmrok, sprzedawali także kradzione narkotyki, mroczne zaklęcia i niewolników. Robiąc to, mieli nadzieję, że wkrótce całkowicie zdominują gospodarkę danego narodu, a gdy będą już niezbędni do jej funkcjonowania, przejmą władzę. W ten sposób chcieli podbić cały świat.

Mimo powszechnej nieufności oraz niechęci, jaką darzono Czerwonych Czarnoksiężników, dotarli oni niemal w każdy zakątek Zapomnianych Krain, działając przy tym zgodnie z prawem. Udało się to im nawet w miejscach, gdzie niewolnictwo jest zakazane. Odkąd zaczęli prowadzić handel magią, zaklęciami i artefaktami, stali się najważniejszymi handlowcami na kontynencie. Ich sfera wpływów rozszerzała się coraz bardziej.

Wojna domowa zmieniła wszystko. Gdy Szass Tam sięgnął po tytuł władcy absolutnego, inni zulkirowie sprzeciwili się mu i rozpoczęli brutalne starcia na terenie Thay. Szass Tam wykorzystał Plagę Czarów, by spustoszyć kraj i przerwał wojnę, wywołując jeszcze większą katastrofę. Zarówno przeciwnicy, jak i sprzymierzeńcy nekromanty zostali zdziesiątkowani. Złowieszcze intrygi Czerwonych Czarnoksiężników wreszcie się na nich odbiły. Wrogowie organizacji wykorzystali okazję i zaatakowali liczne enklawy Thayczyków rozproszone po całym świecie.

Ostateczny upadek Czerwonych Czarnoksiężników nadszedł, kiedy dekady później zulkirowie przerwali rytuał Szass Tama, mający uczynić go istotą o niemal boskiej mocy. Za swój wyczyn zapłacili życiem, jednak w ten sposób uratowali Faerun od jednego z największych zagrożeń, jakie mogło go spotkać. Szass Tam nie mógł ponownie powtórzyć rytuału - nie póki znajdował się na terenie Thay.

Enklawy Czerwonych Czarnoksiężników zostały przekształcone w ich domy. Coś, co kiedyś służyło zdobywaniu pieniędzy dla jakiegoś złowrogiego celu, teraz całkowicie się zmieniło. Po 1479 RD nazwa „Czerwoni Czarnoksiężnicy” nie kojarzyła się już z Thay, a z wolną konfederacją kupców i rzemieślników. Niektórzy wciąż podejrzewali ich o mroczne zamiary, nie mogąc zaakceptować tak ogromnej przemiany. Byli jednak w większości ignorowani.

Większość dawnych tradycji Czerwonych Czarnoksiężników została porzucona podczas przemiany. Magowie nie golą już głów ani nie umieszczają na swych skórach skomplikowanych tatuaży. Większość członków organizacji to magowie, ale nie jest to już wymagane. Tytuł Czerwonego Czarnoksiężnika jest przekazywany teraz poprzez więzy krwi (z włączeniem adopcji i małżeństwa), a nie przez rekrutację utalentowanych czarodziejów, tak jak dawniej. Ich enklawy działają samodzielnie i nie kontaktują się z innymi. Dowodzone dą przez jedną osobę lub całą radę. Większość enklaw leży przy Morzu Spadających Gwiazd, ale w każdej stolicy Faerunu znajduje się przynajmniej jedna.

Źródła

• Zapomniane Krainy: Opis Świata
• Forgotten Realms Campaign Guide
• Dragon magazine 366