Bóstwo | |
---|---|
![]() | |
Chauntea | |
Chauntea | |
Tytuł(y) | Wielka Matka, Bogini Zbóż, Matka-Ziemia, Matka Wszystkich Kwiatów |
Symbol | rozkwitająca róża na tle gwiaździście ułożonych kłosów zboża |
Plan Ojczysty | Elizjum/Eronia/Ogród Wielkiej Matki; Dom Natury/Ogród Wielkiej Matki |
Ranga mocy | Większe bóstwo |
Charakter | neutralny dobry |
Dziedziny | rolnictwo, rośliny uprawiane przez ludzi, rolnicy, ogrodnicy, lato |
Domeny | dobro, ochrona, odnowa, roślina, ziemia, zwierzę |
Ulubiona broń | snopek zboża (sierp) |
Sojusznicy | Lathander, Silvanus, Eldath, Mielikki, Shiallia, Selune, Lurue |
Wrogowie | Auril, Malar, Talos, Umberlee |
Zwierzchnik | brak |

Symbol Chauntei
Chauntea (czałn-ti-a) jest stara jak Toril. To od niej pochodziła boska iskra, która dała życie światu natury, a ona sama jest żywym, troskliwym duchem napełniającym planetę od momentu jej stworzenia.
Chauntea była pierwotnie bóstwem dzikich miejsc i zwierzęcego życia, ale wzrastała wraz ze swoim światem, zmieniając się i dostosowując do wielu zachodzących w nim zmian. Tysiąclecia umocniły jej cierpliwość - aż do takiego stanu, że bywa uciążliwa. Chauntea kocha mieszkańców swego świata, choć nie interesuje jej nic poza instruowaniem obywateli Torilu, jak ziemia sama może wzbogacić ich życie. To jej ręka poprowadziła pierwszych nomadów w kierunku stałych upraw, odsuwając ich od niepewności zbieractwa.
Dzisiaj Chauntea jest czczona jako Wielka Matka rolnictwa, łaskawa darczyni, która zapewnia obfite plony, zdrowe posiłki i sielskie życie na wsi. Chauntea rzadko ukazuje się w postaci fizycznej, woli bowiem sączyć swą esencję przez żyzną ziemię Torilu. Religijne ikony obrazują ją jako pulchną kobietę w średnim wieku, z jasnymi włosami i przyjaznym uśmiechem. W dłoniach trzyma snop zboża służący jako laskę, jak i broń przy tych niezwykłych okazjach, kiedy bogini zaangażuje się w bitwę.
Kult[]
Czczona przez rolników, niewolników pracujących na roli i każdego, kto utrzymuje się z uprawy ziemi, przez większość ludności Faerunu Chauntea jest postrzegana jako część naturalnego cyklu życia. Zamożni właściciele ziemscy, podobnie jak prości chłopi, przychodzą do lokalnych kapłanów Matki-Ziemi po radę dotyczącą żniw lub ustalania przyszłorocznych zasiewów. Kiedy zła pogoda lub choroby pustoszą pola, hodowcy zwracają oczy na Chaunteę w nadziei, że jej względy ocalą zbiory.
Ci, którzy przyczyniają się do złych efektów żniw, muszą bać się sług bogini, którzy swoją rolę duszpasterzy i obrońców traktują bardzo poważnie.
Kapłani Chauntei modlą się o czary o zachodzie słońca. Kler uznaje niewiele zorganizowanych świąt, woli nauczać lud i oddawać cześć bogini o każdym zachodzie słońca oraz w każdej chwili, gdy naturalne piękno świata przepełnia świata przepełnia ich radością. Długo kultywowana tradycja kościoła nakazuje, by świeżo poślubiona para spędziła swą pierwszą noc na świeżo zasianym polu, co podobno zapewnia płodny związek. Płodność odgrywa bardzo ważną rolę w kulcie Chauntei, a hedonistyczne uroczystości w Zielone Trawy zachęcają do nieograniczonego picia, jedzenia, tańca i swobodnego zachowania. Kapłani przestrzegają uroczystych Największych Modłów Żniw w czasie rytualnej corocznej ceremonii zbiegającej się z rozpoczęciem żniw.
Biorąc pod uwagę liczbę wyznawców oraz częstotliwość modłów Chauntea może być uznawana za najzasobniejszą boginię w panteonach Torilu.
Historia/związki[]
Chauntea jest jednym z najstarszych bóstw faeruńskich. Przed nią istniały jedynie Shar i Selune, które dały jej życie, gdy stworzyły Toril. W ciągu następnych tysiącleci Chauntea zadzierzgnęła związki z kilkoma bóstwami, z których wiele nie istnieje już w jakiejś znaczącej formie. Jednocześnie zwalczała (a nawet niszczyła) bóstwa, które spiskowały, by plugawić jej świat. Niektórzy z jej wyznawców uważają, że Chauntea jest przodkiem wszystkich śmiertelnych ras i że stworzenia, które zamieszkują świat, wyłoniły się z jej łona w czasach, gdy powietrze było ciche, a ziemia spokojna.
W okresie tym Chauntea była znana jako Jannah Matka Ziemia, dzikie bóstwo, które biegało ze stadami zwierząt i radowało się nieskrępowanym wzrostem dzikiej natury. Mimo że lud na Wyspach Moonshae nadal czci ten aspekt Wielkiej Matki, sama bogini rozwinęła się, zmieniając wraz ze światem.
W ciągu ostatnich setek lat Chauntea zakochała się w mieszkańcach swego świata (zwłaszcza w ludziach) do tego stopnia, że obecnie całkowicie koncentruje się na pomaganiu im w uprawach. Naucza szacunku dla natury i namawia ludy cywilizowanych ziem, by naprawiały zniszczenia, których dokonały, lecz już dawno temu odstąpiła troskę o dzikie ostępy innym bóstwom. Zmiany te doprowadziły do oziębienia jej stosunków z Silvanusem - niektórzy z jego najbardziej fanatycznych wyznawców uważają, że Wielka Matka zdradziła swe ideały i sprzedała świat zbyt gwałtownie wdzierającej się w dzicz cywilizacji.
Jej więzi z innymi bóstwami natury - zwłaszcza Shiallią, Mielikki, Lurue i Eldath wciąż są mocne. Żywi czułość do Lathandera, więc spędza z nim bardzo dużo czasu. Chauntea przeciwstawia się Auril, Malarowi, Talosowi i Umberlee, a powrót Bane'a uznaje za zły znak. Jej najbardziej znienawidzonym wrogiem jest jednak Talona, Pani Trucizn, ponieważ jej skłonność do sprowadzania na świat plag, trucizn i chorób napełnia Chaunteę gniewem.
Dogmat[]
Wzrastanie i zbieranie jest częścią wiecznego cyklu i najbardziej naturalną częścią życia. Przeklęty ten który niszczy dla samego zniszczenia i zrównuje z ziemią wiedząc, że nie odbuduje. Nie pozwól by nadszedł dzień w którym nie pomogłeś rozwinąć się żywej istocie. Uprawiaj i odżywiaj co tylko możliwe i gdzie tylko możliwe. Chroń drzewa i rośliny, zbieraj ich nasiona byś mógł odbudować to, co ulegnie zniszczeniu. Pilnuj by ziemia była płodna, lecz pozwól ludzkiemu łonu zadbać o siebie. Wystrzegaj się ognia. Przynajmniej raz na dekadzień zasiej ziarno lub zasadź małą roślinę.
Kler i świątynie[]
Członkowie kleru kościoła Wielkiej Matki dzielą się na dwie frakcje o mniej więcej tej samej liczebności. Ci kapłani, którzy służą rolnikom i pracującym na roli w miastach, miasteczkach i wioskach mówią o sobie Duszpasterze, podczas gdy ci z dzikszej, starszej sekty, która dogląda ostępów, nazywają siebie, z nutką arogancji, Prawdziwymi Twórcami.
Członkowie obu sekt nie uznają władzy centralnej - ich wiara jest wysoce zindywidualizowana. Chauntea ustaliła wprawdzie doktrynę nakreślającą zestaw ogólnych zasad i tabu, lecz to, jak kapłan przyswoi ten kanon i przedstawi go parafii, jest w dużej mierze sprawą osobistej interpretacji. Kościół jest otwarty na członków wszystkich ras, chociaż kobiety znacznie przewyższają liczebnie mężczyzn. Być może dzieje się tak dlatego, że liturgia w tej religii jest przepełniona odniesieniami do płodności, macierzyństwa i kobiecości.
Kapłani i druidzi Chauntei często są również rolnikami i ogrodnikami, a Duszpasterze zajmują szanowane stanowiska w społecznościach rolniczych. Zazwyczaj pochodzą z małych wiosek lub farm na uboczu i chociaż niektórzy wystrzegają się miast jako takich, większość przystąpiła do kościoła z podziwu dla naturalnego piękna i poczucia spokoju płynącego z faktu, iż stoi się pośrodku uprawnego pola w letnim słońcu. Zyskują sobie uznanie władców, powiększając zbiory i zapobiegając naturalnym kataklizmom lub odpędzając drapieżniki za pomocą czarów. Nie ociągają się także z podwijaniem habitów i przyłączaniem do ludu w czasie żniw, utrzymując rolnicze rodziny w zdrowiu i zapewniając dodatkową parę rąk do pomocy, nawet w najbardziej żmudnych i brudnych zajęciach. Tak samo jak ich bóstwo są cisi, nieskorzy do gniewu i przedkładają pasywną dyplomację nad otwarty konflikt.
Zaskakująco dużo miast wybudowało świątynie Wielkiej Matki. Są to zazwyczaj duże obiekty o wielu oknach, wyposażone w spichlerze i ozdobione dużymi, imponującymi otwartymi ogrodami. Na wsiach większość ceremonii odbywa się w świetle słońca lub księżyca, a kapłani odprawiają nabożeństwa w swoich domach, małych kapliczkach lub nawet w stodołach czy na stryszkach z sianem. W takich miejscach kapłani i druidzi Chauntei nauczają zebranych właściwych metod uprawy ziemi, rozpoznawania chorób u roślin i zwierząt oraz zielarstwa. Wielu udziela ślubów i odgrywa ważną rolę przy narodzinach ludzi i zwierząt. Prawią kazania o szacunku dla świata natury i kładą nacisk na programy rekultywacji, ostrożnego nawadniania i płodozmianu, by zyskać pewność, że ziemia nie zostanie splądrowana. Rygorystyczni druidzi Silvanusa obruszają się na te lekcje, twierdząc, że sam akt uprawy jest obrazą natury. Pozwala na przeżycie na danym obszarze większej ilości ludzi niż ta, jaką można by wyżywić, i powoduje przeludnienie oraz zniszczenie środowiska, mimo najlepszych intencji Duszpasterzy. Podkreślają, że rolnicy Chauntei, zawracający strumienie, osuszający wilgotne obszary i wspierani przez miasta doprowadzą w końcu do nieodwracalnych zniszczeń.
Duszpasterze nie zwracają wprawdzie uwagi na te przemowy, co jednak nie zmienia faktu, że spowodowały one wielkie zamieszanie wśród Prawdziwych Twórców (z których większość jest druidami). Wielu bardziej nastawionych na ochronę środowiska naturalnego wyznawców Chauntei w ciągu ostatnich wieków przeszło na stronę Silvanusa, jeszcze bardziej ochładzając relacje między bardziej umiarkowanymi przedstawicielami obu religii.
Bardzo ważną świątynią w kulcie tej bogini jest Opactwo Złotego Snopa w Mglistej Dolinie.
Awatarowie[]
Większość awatarów Chauntei pojawia się jako miła kobieta o białych włosach i charakterystycznym krzepkim wyglądzie, który zyskuje się, żyjąc pod promieniami łagodnego słońca. Każde z tych boskich objawień nosi poświęcone szaty z białego jedwabiu, związane w talii pasem haftowanym w motywy roślinne lub zwierzęce. Czasem, kiedy jej przyszły awatar ma pełnić misję rozpoznawczą, Chauntea przybiera formę istoty baśniowej lub zwierzęcia. Awatarowie tej bogini odgrywają jednak zwykle rolę przewodników wiernych, prowadzących ich do żyznych ziem, lub wysłanników zemsty mających zniszczyć tych, którzy splugawili ziemie jej oddanych wyznawców, i przywrócić żywotność zdewastowanym obszarom. Na wyspach Moonshae Chauntea ukazuje się częściej niż gdziekolwiek indziej w Faerunie.
Źródła[]
- Wyznania i Panteony
- Volo's Guide to the Dalelands
Główne bóstwa Faerunu |
---|
Nadbóg Ao |
Azuth • Bane • Chauntea • Cyric • Eilistraee • Gond • Helm • Ilmater • Kelemvor • Kossuth • Lathander • Lolth • Malar • Maska • Mielikki • Mystra • Oghma • Selûne • Shar • Shaundakul • Silvanus • Sune • Talos • Tempus • Torm • Tymora • Tyr • Umberlee • Uthgar • Waukeen |
Pozostałe bóstwa Faerunu |
Akadi • Auril • Beshaba • Czerwona Rycerka • Deneir • Eldath • Garagos • Gargauth • Grumbar • Gwaeron Wichura • Hoar • Istishia • Jergal • Lliira • Loviatar • Lurue • Milil • Nobanion • Poszukiwacz Wyvernspur • Savras • Sharess • Shiallia • Siamorphe • Talona • Tiamat • Ubtao • Ulutiu • Valkur • Velsharoon |
Martwe bóstwa Faerunu |
Amaunator • Bhaal • Ibrandul • Iyachtu Xvim • Karsus • Leira • Moander • Myrkul • Tyche |