W nieskończonej rywalizacji pomiędzy dobrem a złem, porządek często bywa pomijanym elementem – nieosobowym, bezlitosnym i niewzruszonym. Gdy chaos zbyt głęboko wnika w strukturę światów, a emocje, impulsy i sprzeczne dążenia zaczynają rwać rzeczywistość na kawałki, Plan Mechanusa odpowiada. Nie mogąc bezpośrednio ingerować w świat śmiertelników, mechaniczne byty prawa – nieistniejące z woli bogów, lecz z powodu samej potrzeby istnienia reguł – pozostawiają w wybranych cząstkę siebie. W ten sposób powstają ustaleni. Ustaleni to śmiertelnicy, których wewnętrzna struktura – moralna, duchowa lub intelektualna – okazała się zgodna z rytmem Planów Prawa. Fragment esencji porządku zakorzenia się w ich wnętrzu i stopniowo przekształca ich myśli, ciało i cele. To nie błogosławieństwo ani przymus – to przeformułowanie istnienia wedle zasad większego ładu. Niektórzy słyszą niewypowiedziane formuły matematyczne w ciszy. Inni dostrzegają niewidzialne siatki zależności i wzorce logiczne nawet tam, gdzie inni widzą tylko chaos. Wszyscy jednak instynktownie wyczuwają, gdzie struktura świata została naruszona – i dążą do jej naprawy. Każdy ustalony nosi w sobie inny przejaw porządku. Jedni emanują stabilnością i przewidywalnością, inni stają się żywym narzędziem do egzekwowania zasad. Są śledczymi, inżynierami, medytującymi mnichami i bezlitosnymi arbitratorami, ale wszyscy kierują się wspólnym celem: ustanowić porządek tam, gdzie go brakuje. Ustaleni pochodzą z różnych środowisk. Niektórzy wzrastali w społeczeństwach na skraju upadku, gdzie chaos niszczył wszystko, co znali – inni zaś w kulturach, w których hierarchia i reguła były fundamentem egzystencji. W obu przypadkach prowadzi ich to samo pragnienie: uczynić świat przewidywalnym, logicznym i zrównoważonym. Wraz z rozwojem, ustaleni przejawiają coraz więcej cech swojej źródłowej esencji – nie tylko w działaniu, ale i w myśleniu. Część z nich porzuca emocjonalność, uznając ją za przeszkodę. Inni próbują zachować człowieczeństwo, nawet gdy ich dusza formatuje się według zasad kosmicznego ładu. Jedno pozostaje niezmienne – ich konsekwencja. Nawet jeśli ich decyzje budzą kontrowersje, są wynikiem reguł, nie kaprysu. Ustalony nie jest ani dobry, ani zły. Jest zgodny z zasadą. Z każdym kolejnym poziomem, cząstka prawa w nim rośnie w siłę – nie odbierając mu woli, lecz ramując ją wedle większego planu. W końcu ustalony staje się nie tylko narzędziem porządku, ale jego wcieleniem – elementem większej struktury, której celem jest trwałość rzeczywistości.