Bhuka

Bhuki są odgałęzieniem goblinoidzkiego ludu i twierdzą że są potomkami pierwszych mieszkańców świata. Są wytrawnymi niedobitkami pustkowi, posiadając talent w znajdowaniu wody i wiele fizycznych adaptacji które pozwalają im funkcjonować w nieprzyjaznym środowisku. Ich kultura celebruje i zachowuje pradawne sposoby życia.

Chociaż nie stanowią technologicznie rozwiniętego społeczeństwa, bhuki są wyrafinowanym ludem z wysoko rozwiniętą sztuką i organizacją społeczną. Nie są wojowniczy, a konfliktów nauczyli się unikać jedną metodą - pozostaniem niezauważonymi. Bhuka nigdy nie pokaże się przybyszom; zamiast tego obserwuje ich z ukrycia aż ustali jakie są ich zamiary. Nawet jeśli nawiąże jakiś kontakt, nie ujawni nic o swoich ziomkach ani o osadzie, a w swoich działaniach jest bardzo ostrożny. W swoich własnych społecznościach, bhuki zawierają silne i liczne więzi rodzinne. Swoje społeczności integrują poprzez rytuały i opowiadanie historii, spajając ją jako całość.

Cechy charakterystyczne[]

"Ten lekko zbudowany humanoid ma głęboko osadzone oczy, płaską twarz o pionowych nozdrzach, oraz duże i rozłożyste uszy. Kołnierz skórny wokół jego gardła jest ozdobiony malowidłem, a jego wielkie stopy prawie toną w piasku."

Typowy bhuka mierzy od 1,2 do 1,5 metra wzrostu, a waży nie więcej niż 40 kilogramów.

Bhuki są istotami delikatnej budowy, o skórze w kolorze piasku i ceglasto czerwonych, kręconych włosach. Mają niewiele włosów na ciele i twarzy. Mają ogromne, przeszyte licznymi naczyniami krwionośnymi uszy, które zachodzą płasko na głowę, aby nie "łapać" lecącego piasku i nie tracić ciepła w chłodną pustynną noc. Skórny kołnierz wokół szyi zawiera liczne, proste kostki, które pozwalają podnosić go i opuszczać w celu wachlowania. Bhuki mają szerokie, płaskie stopy które ułatwiają im chodzenie po piasku.

Twarz bhuki jest płaska, z szczelinowymi nozdrzami, chronionymi przez nachodzące skórne klapy. Oczy bhuki mają długie rzęsy, by chronić je przed piaskiem i pyłem. Skóra otaczająca oczy jest ciemniejsza niż na reszcie twarzy, co daje wrażenie maski. Malowidła na ciele są używane by zaznaczyć rangę i pozycję społeczną; od prostego paska na kołnierzu u młodzieży, po skomplikowany wzór z pasków, cętek i zwojów na ramionach i torsie matrony.

Ubrania bhuk są zwiewne i lekkie, utkane z pustynnych traw przy użyciu technik niezmiennych od wieków. Taki strój jest doskonałą ochroną przed gorącem. Nie noszą oni butów, chodzą na bosaka.

Kultura[]

Odkąd się pamięta, bhuki są cichymi i grzecznymi istotami, których inni wykorzystywali. Kiedy pierwsze inteligentne istoty wyszły z Niższego Świata (patrz: Wierzenia), bhuki jako ostatni wybierali sobie dom - dlatego musieli się dostosować do suchych pustkowi. Okrutniejsze goblinie rasy szydzą z nich jako ze słabeuszy, oraz najeżdżają ich osady - zmuszając bhuki do przenoszenia się w bardziej niedostępne tereny. Tradycyjni wrogowie goblinów (jak badlandowe krasnoludy czy malowane elfy) są bardziej skorzy do przyjaznych relacji z bhukami.

Wojownicze ludy z pustkowi odganiają bhuki od żyznych terenów, zmuszając ich do zajmowania coraz mniejszych i bardziej niegościnnych terytoriów. Jednak takie wygnanie dostarcza bhukom siły, bowiem czują dumę ze swej zdolności do radzenia sobie nawet w takich warunkach. Nie są oni tchórzami - naciśnięte zbyt mocno okazują twardość rodem z palącego słońca i spieczonej ziemi.

Plemiona bhuk od dawna nawiązują wymiany handlowe z krucianami, przekazując sobie nawzajem jedzenie, dzieła sztuki czy barwniki w zamian za narzędzia i inne przydatne przedmioty. Asherati zaś są dla nich denerwujące. Obecność tych istot baśniowych pod piaskami niepokoi spojrzenie bhuk na rzeczywistość i kłóci się z ich pozycją w świecie pustkowi.

Charakter[]

Złożony system relacji społecznych trzyma w porządku plemię bhuk. Szacunek dla przełożonych oraz potrzeba przyczyniania się do wspólnego dobra są zakorzenione w każdym członku tego społeczeństwa - a ci, którzy się nie zgadzają, zostają wyrzutkami. Społeczność bhuk jest praworządna, a większość przedstawicieli kieruje się w stronę dobroci.

Język[]

Bhukowie nie mają piśmiennych społeczności. Cała ich historia jest przekazywana ustnie, uzupełniana bogatą gamą symboli, które zdobią zarówno dzieła sztuki jak i codzienne obiekty. Ich język wywodzi się od goblińskiego, ale jest tak odmienny, że żaden inny goblinoid nie zrozumie bhukowego. Odizolowanie społeczności bhuk nie sprzyja nauce języka wspólnego, ale wiele bhuk mówi językiem smoczym - który pomaga w wymianach handlowych z krucianami.

Imiona[]

Imiona bhuk są długie i mają jakieś znaczenia; zachowują trudne sylaby z goblińskiego. Typowe imię bhuki zawiera dodatkowe imię plemienia matki (poprzedzone przez "kha", czyli "zrodzony z") oraz nazwę plemienia w które ta została wżeniona (poprzedzone przez "gi"). Dzieci otrzymują pseudonim z nazwy zwierzęcia, do czasu aż dorosną i wybiorą sobie imię opisujące ich osobowość.

Przykładowe imiona męskie:
- Aghila'ak (Biegający jak Jaszczurka)
- Cochik'ukan (Oczy Słonecznego Jastrzębia)
- Gistik'uwa (Tancerz z Wysokim Kopnięciem)
- Kotigana (Uszy Zająca)
- Niskigan (Wężowy Kieł)
- Piklit'atik (Gracja Skoczomyszki)
- Takigini (Mówiący z Mocą)
- Wikitagan (Jaskółczy Lot)
Przykładowe imiona żeńskie:
- Chinkichu (Kosz Kukurydzy)
- Hintak'inani (Malowany Kołnierz)
- Kekkoti (Małe Ucho)
- Lakinigo (Powolny Uśmiech)
- Namatagi'na (Śpiewa przy Malowaniu)
- Stikuchi (Tańcząca Matka)
- Takihoti (Mówi z Mądrością)
- Yukaki'na (Liderka Piosenek)

Nazwy plemion[]

Klany noszą nazwy pochodzące od totemu ducha lub reliktu po Wyłonieniu. Przykładowo:

Chikuk (Słoneczny Jastrząb)
Kekkinna (Ucho Kukurydzy)
Kichu (Kosz)
Niski (Grzechotnik)
Pitlitak (Myszoskoczek)
Wiki'i (Jaskółka)
Wokuhoo (Księżycowa Sowa)

Wierzenia[]

Wierzenia są spoiwem, trzymającym społeczność bhuk w całości. Każda fratria odpowiada za ochronę relikwii Wyłonienia: czasu, gdy pierwsze ludy wyszły na ziemię. Dla przykładu, fratria Wokuhoo (Księżycowej Sowy) jest ochroną Szponu, pozostałości po ptaku który powiódł ich przodków na Świat Zewnętrzny. Odprawiają obrzędy upamiętniające to wydarzenie i tworzą święte przedstawienia tej sceny.

Społeczność bhuk jest matriarchalna; każdą osadą zarządza Babcia (zwykle wysokopoziomowa druidka), która przewodniczy radzie starszych obojga płci. Niższy Świat z którego pochodzą ludzie, nazywany jest Drugim Łonem, gdzie bogini-matka, Kikanuti wychowywała bhuki i uczyła je aż były gotowe do wyjścia. (Bardziej dzikie goblinoidy są w ich opinii niedojrzałe i powinny pozostać pod ziemią.) Babcia jest łączniczką plemienia z Kikanuti i przewodzi najważniejszym obrzędom.

Szamanami w plemionach bhuk są zwykle druidzi, zaś bardzo cenionymi osobami są władcy pływów. Każde plemię wlicza tylko jednego władcę pływów - zaś osobnik spoza plemienia zostaje takim wybrańcem tylko raz na całą historię fratrii.

Każda osada bhuk zawiera wykopaną na dziedzińcu ceremonialną jamę, albo świętą jaskinię, której wylot zakrywa się malowanymi skórami. Ściany zdobione są rytymi tradycyjnymi symbolami, które wyrażają Wyłonienie i następne migracje ludów, a także ryte obrazy przyjaznych duchów, ważnych punktów geograficznych i jadalnych zwierząt oraz roślin. Najbardziej uroczyste rytuały mają miejsce w tym podziemiu, zaś wzywa się wtedy mroczny świat pod ziemią z którego wyszły bhuki. Przybysze mają srogi zakaz wchodzenia do świętych jam, a tylko dorośli mogą odprawiać te rytuały. Wioskowe jamy są też miejscem odprawiania rytuału dojrzewania.

Wioskowe święta celebrują żniwa, śluby i zmiany pór roku, ale mają raczej charakter ogólny i nie są odprawiane w jamie. Są przy tym okazjami do ucztowania, śpiewania i tańców.

Bhuki wierzą, że Kikanuti nadal pomaga im w Zewnętrznym Świecie, zsyłając im swe dzieci-duszki domowe. Te duchy są zawarte w rytualnych maskach, które starszyzna klanu nosi na pokazowych tańcach odprawianych w określone pory roku. Duch w masce opętuje noszącego, po czym jest honorowany przez mieszkańców wioski poprzez uczty i modlitwy. Obiektami ich kultu bywają też ptaki gromu, czczone przez bhuki jako duchy natury.

Bhuki zdają sobie sprawę z istnienia wrogich bóstw pustyni i unikają naprzykrzania się im. W okresie przesilenia zimowego odprawiają nawet coroczną ceremonię uspokojenia. Niefortunnie dla bhuk, te obrzędy nie przemawiają do wojowniczych wyznawców wrogich im bogów.

Tryb życia[]

Bhuki tworzą wieloosobowe grupy rodzinne, zwane fratriami, które składają się z kilku rodów połączonych pochodzeniem. Każda fratria utrzymuje, że razem pochodzą z jednej pary która wyłoniła się z Niższego Świata na początku historii. Fratria za swój obowiązek uznaje zachowanie określonej tradycji wśród ludu. Młodzież wywodząca się z danej fratrii nie może poślubić kogoś ze swego klanu, co oznacza że muszą być swatani z osobami z innych wiosek. Zaślubiona para osiedla się z rodzicami w którymś z dwóch klanów.

Bhuki zamieszkują domki z piaskowca lub skały osadowej, wbudowane w klify lub zbudowane pod nimi, albo wyryte w wyższych partiach kanionów. Zdarza im się też (głównie pod naciskiem najeźdźców) schodzić do podziemi. Osiedlają się tam w antycznych pieczarach i wielkich pomieszczeniach - wśród skał robią nawet zagrody dla zwierząt. Szamani używają swych zdolności do kierowania pogodą, by wytworzyć w tych zamkniętych osiedlach własny przyjazny mikroklimat.

Każda rodzina ma swój własny dom, zawierający taras do suszenia żywności, miejsce do przesiadywania i dostęp do innych domów. Wejścia do domów położone są nad ziemią, w ramach ochrony przed najazdami - wchodzi się po drabinkach lub sznurach. Położone w środku osad źródła wody służą całej społeczności.

Bhuki są ekspertami od rolnictwa i wyszukiwania wody w nieprzyjaznych ziemiach, które nazywają swym domem.

Farmy otaczają każdą wioskę. Wypalone słońcem, jałowe ziemie czynią uprawę roli niemałym wyzwaniem, ale bhuki stosują tradycyjne metody rolne, by wyhodować podstawowe jedzenie: fasolę, słoneczniki, kukurydzę i pustynne trawy. Pola nie są orane. Zamiast tego, twarda rodzima roślinność utrzymuje glebę w miejscu, zaś sadzonki utrzymywane są w rzędach głębokich dołków. Czasami wioska zawiera nawadniany taras pod wejściami do domów, służący do uprawy małych i twardych melonów, służących zarazem jako pożywienie i jako pojemniki.

Bhuki uzupełniają swą dietę dzikimi roślinami (jak plastry kaktusa czy owoce), oraz mięsem małych zwierząt.

Przygody[]

Zwarte społeczności rolne bhuk rzadko kiedy wypuszczają wędrowców, ale ich antyczne migracje wciąż są obecne w pamięci rasy. Niektóre rodzą się z wiatrem w duszy (jak mówią bhuki) i uważane są za wcielenia duchów-dzieci Kikanuti. Tacy bhukowie zostają ambasadorami, podróżującymi między rozsianymi osadami w celu dostarczania wiadomości czy podarków. Ponadto przewodzą misjom handlowym na tereny krucian. Tym, którym wiatr w duszach dmie mocniej, porywają się na samotne podróże, by zobaczyć gdzie podziały się inne dzieci Kikanuti, lub goniąc za głosem serca. Takie osobniki mogą dołączyć do innych podróżników, którzy zyskają ich zaufanie.

Wygnane bhuki również przemierzają pustkowia. Są to zazwyczaj zgorzkniałe, samolubne osoby które nie dołączają się do grup. Czasami jednak taki wędrowiec potrzebuje przynależności - a poczucie wspólnoty może odnaleźć wśród innych ras.

Cechy rasowe[]

-2 do Siły;
+2 do Zręczności;
Rozmiar średni (brak specjalnych bonusów czy kar);
Prędkość ruchu: 9 metrów na rundę;
+2 do Rzutów Obronnych i Budowy przeciw raniącym efektom upału czy wysuszenia. Bhuki są przystosowane do wymogów suchego życia.
+2 do rzutów na Wiedzę z natury. (Jest to dla nich umiejętność rasowa.)
Ulubiona klasa: druid.
Języki: Domyślnie język bhuk i wspólny. Dodatkowo - smoczy lub gobliński.
Pewne Stopy: Szerokie stopy i rozstawione palce bhuk ułatwiają im poruszanie się po piasku i innych grząskich powierzchniach. Płytki piach jest dla nich jak normalny teren, a głęboki piach - jak płytki.
Odporność na blask: Ciemna skóra i długie rzęsy wokół oczu chronią bhuki od oślepienia przez słońce. Są odporne na oszołomienie przez blask słoneczny.
Wyczuwanie Wody: Bhuki instynktownie wyczuwają źródło wody pitnej z odległości 30 metrów. O ile powiedzie im się test Przetrwania, którego skala trudności zależy od tego jak głęboko jest woda.
Odporność na Ciepło: +2 do rzutów przeciw ogniowi, +1 do odporności na żar. (Bhuki nie odczuwają problemów przy temperaturze do 50 stopni Celsjusza).

Walka[]

Choć są łagodnymi istotami, bhuki zaciekle walczą przeciw tym, co zagrażają ich ziemiom oraz środkom do utrzymania. Jeśli walka jest nieuchronna, bhuki walczą w luźnych bandach i stosują taktykę potyczek. Każda banda przeważnie liczy od 6 do 16 wojowników, a wiedziona jest przez druida lub łowcę, który użycza magicznego wsparcia.

Tylko kilka pustynnych społeczności mają środki by wykonać egzotyczną broń, jaką jest składany wachlarz sierpowy. Pośród tego, bhuki są najlepiej zapoznane z tego rodzaju bronią - którą przez to nazywa się "bhukowym ostrzem".

Galeria[]

Źródła[]

Sandstorm (2005; 3e)