Beshaba

Bóstwo
Beshaba jako urodziwa panna ze śnieżnobiałymi włosami
Beshaba
Tytuł(y)	Panna Nieszczęścia, Czarna Bess, Pani Zagłady, Panna Złych Rządów, Przykra Córka Tyche
Symbol	czarne poroże na czerwonym tle
Plan Ojczysty	Otchłań/13/Krwawy Wierch; Pustkowia Zagłady i Rozpaczy/Krwawy Wierch
Ranga mocy	Pośrednie bóstwo
Charakter	chaotyczny zły
Dziedziny	przypadkowe intrygi, nieszczęście, pech, wypadki
Domeny	chaos, oszustwo, przeznaczenie, szczęście, zło
Ulubiona broń	Niepowodzenie [kolczasty bicz] (batog)
Sojusznicy	brak
Wrogowie	Tymora, Shaundakul
Zwierzchnik	brak

Symbol Beshaby

Beshaba to złośliwa, mściwa i małostkowa bogini, której ludzie składają hołd bardziej ze strachu, niż z oddania. Imię Pani Zagłady jest niemal zawsze wzywane podczas wszelkich ważnych uroczystości (takie jak śluby czy koronacje) z obawy przed urażeniem złej bogini. Nigdy nie wiadomo, czy Beshaba się zjawi, ale mało kto chce kusić licho, gdyż jej gniew może być doprawdy straszny. Gdy uczestnicy takiej ceremonii uchybiają Pannie Nieszczęścia nie zabiegając o jej łaskę, istnieje spore prawdopodobieństwo, że zjawi się ona w najmniej oczekiwanym momencie, aby przekląć wszystkich tam obecnych wiecznym pechem. Dzieje się tak głównie dlatego, iż Beshaba jest potwornie zazdrosna o swą siostrę. Wskutek tego żąda, by otaczano ją czcią i oddaniem równie żarliwie, jak Tymorę. Ci, którzy narażą się Pannie Nieładu mogą spodziewać się z jej strony okrutnego odwetu.

W sztuce sakralnej Beshabę przedstawia się zgodnie z wyglądem jej awatara – jako przepiękną, lubieżnie zmysłową kobietę o długiej grzywie śnieżnobiałych włosów. Jedyne, co w wyglądzie odróżnia Panią Zagłady od Tyche to jej wykrzywione przez szaleństwo rysy twarzy oraz budzące grozę żółte oczy, podkreślone bordową obwódką. Powiada się, że ci którzy spojrzą w te oczy, odchodzą od zmysłów. W przypadku mężczyzn, zostają oni opanowani przez niesłychane pożądanie i gotowi są zrobić dla Beshaby wszystko, czego ta sobie tylko zażyczy. Z kolei u kobiet wzrok Beshaby wywołuje psychozę podobną do tej, jakiej uległa dawno sama Pani Zagłady.

Beshaba rzadko odwiedza Faerûn, aczkolwiek gdy już się na to decyduje, ukazuje się jako niesamowicie wysoka i szczupła, a jednocześnie szalenie pociągająca kobieta. Jej długie, śnieżnobiałe włosy zawsze pozostają rozpuszczone. Z wyglądu twarz Pani Zagłady przypomina oblicze Tyche, aczkolwiek rysy tej pierwszej zostały wykrzywione przez szaleństwo. Straszliwy obłęd widoczny jest również w oczach Czarnej Beski - przenikliwie żółtych i podkreślonych bordową obwódką. Prócz tego, skóra Beshaby nieustannie zmienia swój odcień – od trupiej bladości aż po fiolet.

Beshaba posiada dwie ulubione manifestacje. Z jednej z nich korzysta tylko wtedy, gdy jej kler jest szczególnie aktywny w jakimś miejscu. W takim przypadku w okolicy rzeczonego miejsca pojawia się olbrzymia, mierząca niemal cztery metry wysokości głowa Panny Nieszczęścia. Głowę tę otacza grzywa kłębiących i wijących się śnieżnobiałych włosów, zaś twarz wykrzywia szyderczy uśmiech. Głowa przez większość czasu śmieje się maniakalnie i, jeśli Beshaba zechce, jej śmiech może mieć taki sam efekt jak Zawodzenie banshee. Co więcej, tam gdzie Panna Nieładu objawia się pod postacią wspomnianej głowy, wszystkim innowiercom przytrafiają się nieszczęścia oraz mają miejsce różne dziwaczne wypadki. Wystarczy choćby spostrzec tę straszliwą manifestację z daleka, by paść ofiarą pecha. Z kolei drugie objawienie, jakiego używa Pani Zagłady to groteskowy cień pojawiający się w miejscach, gdzie nie miałby prawa się pojawić. Ukazaniu się cienia towarzyszy niewyraźny, jakby dobiegający z daleka maniakalny śmiech. Manifestacji tej Beshaba używa zawsze wtedy, gdy nie zachodzi okoliczność wymieniona przy poprzednim objawieniu. Panna Nieszczęścia ma też na swoich usługach stworzenia, za pomocą których może okazać swą łaskę bądź niełaskę. Do istot takich zaliczają się alu-demony, bebilithy, bodaki, quasity, szczury, karaluchy oraz obłąkane duchy strażnicze (te ostatnie głównie w rejonach Anauroch).

Historia/związki

Beshaba nie utrzymuje kontaktów z innymi bóstwami, nie ma przeto żadnych sprzymierzeńców, jak też nikomu nie podlega. Jej naczelnym celem, któremu jest oddana bez końca, jest całkowite unicestwienie jej siostry. Nie przebiera w środkach, aby dopiąć swego. Tymora jednak nie pozostaje jej dłużna i, prócz utrzymywania Beshaby na dystans, czasem potrafi utrzeć jej nosa. Rzecz jasna, Beshaba źle znosi poniżenie, toteż wszelkie tego typu działania ze strony Tymory tylko rozpalają nienawiść Panny Nieszczęścia. Kolejnym wrogiem Beshaby jest Shaundakul, aczkolwiek do powstania tej wrogości Panna Nieładu doprowadziła celowo i dla zabawy, podszywając się pod niego na pustyni Anauroch, objawiając się tamtejszej ludności pod postacią człowieka o głowie szakala. Wykorzystując przeświadczenie mieszkańców Wielkiej Pustyni, iż mają oni do czynienia z Shaundakulem, Beshaba sprawiała, że oazy wysychały, a ludzie ślepli albo gubili się wśród piasków pustyni. Postępki te zjednały jej nieustającą wrogość boga podróży i eksploracji. Ostatnimi czasy Talos Niszczyciel zalecał się do Beshaby, prawdopodobnie w celu przejęcia władzy nad kontrolowanymi przez Panią Zagłady dziedzinami, lecz Panna Nieładu w lot przejrzała jego plany i czym prędzej odtrąciła zalotnika.

Dogmat

Święte dogmaty Beshaby to po prostu dogmaty Tymory odwrócone do góry nogami, lub też - jak głoszą Beshabici - to właśnie kler Tymory obrócił do góry nogami dogmaty Pani Zagłady: "Nieszczęścia przytrafiają się wszystkim i tylko podążając ścieżką Beshaby można uniknąć tych najgorszych. Nadmiar szczęścia to nic dobrego, toteż, aby doprowadzić do równowagi, roztropni winni rzucać kłody pod nogi szczęśliwcom. Cokolwiek się stanie, może być tylko gorzej."

Beshaba wymaga od swych akolitów, by byli jej równie oddani, co bogobojni. Prócz tego, wszystkie sługi Panny Nieszczęścia mają za zadanie nauczać innych o swej bogini oraz o tym, co im się przydarzy, jeśli nie okażą Pannie Nieładu należytego szacunku, oraz nie złożą dostatecznej ofiary. Na każdego, kto nie usłucha Beshabitów zostanie rzucona znana w całym Faerunie klątwa: "Niech Ci Beshaba wynagrodzi!". A Beshaba wynagradza - pechem - i to nad wyraz hojnie. Natomiast ci, którzy dołączą do kultu Pani Zagłady mogą liczyć na jej łaskę. Kapłani mają obowiązek instruowania potencjalnych wyznawców zgodnie z prawdą - inaczej sami staną się ofiarami klątwy aż do końca swych dni.

Kler i świątynie

Beshabici, podobnie jak ich bogini, są zawistni, złośliwi i małostkowi. Co poniektórzy wykazują się również brakiem pomyślunku i rozsądku w wielu sprawach. Słabości i wady poszczególnych kleryków sprawiają, iż charakter duchowieństwa Pani Zagłady jest bardzo zróżnicowany. Mimo to, większość kapłanów i kapłanek Panny Nieszczęścia ma jedną, wspólną cechę - starają się nie afiszować ze swoją obecnością. Niezależnie od tego, czy ich skupisko znajduje się w mieście szczycącym się tolerancją religijną czy też w miejscu wspierającym złe kulty, Beshabici nie lubią skupiać na sobie zbytniej uwagi. Istnieje również pewna niepisana zasada: wszędzie, gdzie gromadzi się kler czy wyznawcy Tymory, tam z pewnością będzie można natrafić na przedstawicieli kościoła Panny Nieładu. Przyczyna tego jest dość oczywista – obie religie są ze sobą w stanie nieustającej wojny.

Duchowieństwo Beshaby składa się tylko z ludzi, a przewodnictwo w wierze należy do kobiet. To one piastują najwyższe stanowiska - wyjątki się zdarzają, aczkolwiek niezwykle rzadko. Mężczyźni najczęściej pełnią rolę zwyczajnych kapłanów, albo należą do Czarnych Palców (tajnego stowarzyszenia skrytobójców będącego wyłącznie na usługach Panny Nieszczęścia). Relacje pomiędzy klerykami zajmującymi różne miejsca w kościelnej hierarchii są dość dobre. Trzeba jednak zaznaczyć, że kościół Beshaby jest ciągle targany wewnętrznymi konfliktami o władzę, toczonymi przez kapłanki najwyższego szczebla. Wyspecjalizowani kapłani Panny Nieładu znani są jako gracze z losem (tak, jak ich odpowiednicy u Tymory). Mniej więcej połowa duchownych posiada poziomy w tej klasie. Wszyscy pełnoprawni klerycy otrzymują Dar Behsaby – dzięki niemu nigdy osobiście nie padną ofiarą złośliwości swej bogini.

W kolejności od najniższego do najwyższego rangą, w kościele Pani Zagłady są używane następujące tytuły: Oszołomieni (nowicjusze w wierze – forma, w jakiej się do nich zwraca to Oszołomiony Brat bądź Oszołomiona Siostra), Pechowi (pełnoprawni członkowie duchowieństwa – zwraca się do nich w tej samej formie), Palec Strachu, Dłoń Fermentu, Wielka Dłoń Fermentu, Dłoń Rozżalenia, Wielka Dłoń Rozżalenia, Dłoń Zgrozy, Wielka Dłoń Zgrozy, Dłoń Rozpaczy, Wielka Dłoń Rozpaczy, Pan/Pani Przerażenia oraz Szpony Pani.

Kobiety w służbie Beshaby przyodziewają się w szaty w kolorze fioletu, purpury i czerni. Każda z nich posiada również dwa tatuaże. Jeden z nich - Znak Beshaby - znajduje się na podbiciu stopy i przedstawia poroże. Z kolei drugi umieszcza się na udzie - jest to ciąg symboli, z których inni Beshabici mogą odczytać, jaką rangę ma dana kapłanka w kościelnej hierarchii. Męska część kleru Pani Zagłady nosi szkarłatne szaty, a Znak Beshaby mają obowiązek wytatuować sobie na policzku. Tatuaże duchownych obojga płci muszą być widoczne tylko podczas przebywania w świątyni i w trakcie odprawianych ceremonii. Poza miejscami kultu Beshabici mogą swobodnie maskować swoje tatuaże w dowolny sposób. Gracze z losem, którzy przewodzą rytuałom, zakładają czarne pończochy (niezależnie od płci) oraz proste, czarne tuniki z symbolem Panny Nieszczęścia na piersi.

Gdy Beshabici wyprawiają się z jakąś misją, muszą działać incognito albo po prostu podróżują, mogą nosić dowolne odzienie i zbroje. To, co wybierają zależy tylko od tego, w jakich warunkach przyjdzie im pracować, w jakiej okolicy akurat się znajdują i na jakie niebezpieczeństwa mogą się natknąć.

Głównym powodem, dla którego kult Panny Nieszczęścia się rozwija, jest strach. Toteż do codziennych obowiązków Beshabitów należy szerzenie wiary w Panią Zagłady. Mogą to czynić nie przebierając w środkach, aczkolwiek najczęściej uciekają się do zastraszania ludzi historiami o okropnych rzeczach, jakie ich czekają, jeśli nie oddadzą Beshabie pokłonu. Wszelkie datki również są mile widziane. Korzystając ze swej przewagi nad strachliwymi wyznawcami, klerycy Panny Nieładu często folgują swoim skłonnościom, niejednokrotnie okrutnym i sadystycznym. Zazwyczaj zmuszają nieszczęśników do wykonywania rozmaitych zadań - żądają ugoszczenia ich jadłem i napitkiem, udzielenia im schronienia w luksusowych warunkach, a czasem bliższego "towarzystwa". Oprócz godności, często odbierają ludziom wartościowe przedmioty, o ile ci takowe posiadają.

Beshabici nie posiadają żadnych świąt kalendarzowych. Jedynie podczas każdego Śródlecia i Tarczowego Wiecu przypominają wszystkim o swoim istnieniu, dokonując aktów wandalizmu i uczestnicząc w różnych dzikich hulankach. Wyznawcy Panny Nieszczęścia obchodzą święta z dwóch okazji (Odejście i Oznaczenie). Pierwsza to śmierć ważnej osoby z kościelnej hierarchii; druga to awans którejś kapłanki na wyższy szczebel. Ceremonia pogrzebowa, znana jako Odejście, polega na umieszczeniu ciała nieboszczyka na niewielkiej tratwie, a następnie spuszczenie jej z nurtem rzeki w otoczeniu mnóstwa dryfujących, zapalonych świec. Jednocześnie najwyżsi rangą duchowni odprawiają rytuał, dzięki któremu zwłoki mają powrócić do życia jako nieumarły. Gdy tylko ta część ceremonii zostanie zakończona, klerycy teleportują ożywionego trupa w dowolne miejsce w Krainach, po czym przy użyciu magicznych przedmiotów ze szkoły Wieszczenia obserwują zamęt, jaki wywołało nagłe pojawienie się nieumarłego w miejscu docelowym. Odejście to jedno z niewielu świąt, kiedy Beshabici zachowują się w sposób solenny i podniosły.

Oznaczenie, które obchodzi się na cześć awansowania w kościelnej hierarchii, to ceremonia odprawiana przy akompaniamencie bębnów, tańców i skakania nad płomieniami. Ukoronowaniem całego rytuału jest wytatuowanie na ciele awansującego kleryka symbolu oznaczającego jego nową rangę. Awansowany duchowny musi znieść ból bez używania jakichkolwiek leczących czarów czy też eliksirów.

Oprócz wielkich świąt, Beshabici muszą również odprawiać pewne codzienne rytuały ku czci Panny Nieszczęścia. Przynajmniej raz dziennie każdy kleryk Pani Zagłady musi podpalić odrobinę pitnego alkoholu, w tym samym czasie zanosząc modły do Beshaby. Po podpaleniu trunku przychodzi kolej na maczanie w nim kawałka rosochatego, czarnego poroża, przy czym modlitwa musi być kontynuowana. Beshabici mają obowiązek odprawiać te modły, każdej nocy pod gołym niebem. Jeśli nie ma takiej możliwości, duchowny musi chociaż pomodlić się w mroku.

Aby przypodobać się Beshabie należy wziąć coś cennego, a następnie trzymać to w płomieniach, dopóki nie zostanie przynajmniej częściowo strawione przez ogień. Przy odprawianiu tego rytuału czciciel musi nieustannie wzywać imię Panny Nieszczęścia. Natychmiast po jego zakończeniu wyznawca obowiązkowo klęka na kolanach i zanosi modły oraz błagania do Pani Zagłady. Beshaba spogląda łaskawszym okiem na tych, którzy z własnej woli przypalą sobie palce podczas trzymania ofiarnego przedmiotu. Ceremonia ta jest dostępna nie tylko dla duchowieństwa, lecz również dla zwyczajnych wyznawców.

Najświętszym miejscem kultu Pani Zagłady są Iglice Ku Gwiazdom. Jest to wzniesiona na szczycie wzgórza forteca we wschodnim Tethyrze, na północ od Saradush. Niegdyś należała ona do szlacheckiej rodziny, po której wymarciu została zasiedlona przez wampiry. Po jakimś czasie przybyli Beshabici, którzy wyparli nieumarłych i przejęli fortecę. Iglicom przewodzi Szpony Pani, Dlatha Faenar. Dlatha ma już niemal sto lat, lecz dzięki magii jest wciąż uderzająco piękna. Rządzi ona żelazną ręką, a dzięki niesłychanej mocy bezlitośnie wyrżnęła wszystkie swoje rywalki oraz udaremniła wszelkie dotychczasowe próby usunięcia jej za stanowiska.

Jedna z większych świątyń Beshaby - Tycharradah - znajduje się w Calimporcie, w Dzielnicy Pałacowej. Ten starożytny, pięciopiętrowy budynek był ongiś poświęcony Tyche, jednak po unicestwieniu bogini i rozwinięciu się kultów jej “córek” Beshabici przejęli ten przybytek.

W Suldolphor znajduje się kolejna świątynia Panny Nieszczęścia - Podziemny Dom Zagłady. I w istocie, to miejsce kultu znajduje się pod ziemią, a dotrzeć do niego można tylko poprzez przejścia z piwnic, tajemne schody i tym podobne. Rzecz jasna, wszystkie te miejsca są silnie strzeżone. Świątyni przewodzi Pani Przerażenia Shalarlane Druistrar. Jej duchowieństwo znane jest lokalnie jako Okryci Całunem. Przechadzają się oni po mieście, nosząc czepce przyozdobione czarnym porożem, i uczęszczając do wszelakich gospod, tawern i karczm, aby siać niepokój. Na szczęście przybytki takowe mają swoich wykidajłów, którzy bez większego problemu są w stanie ukrócić hulanki Beshabitów.

Dawno temu istniały też dwie świątynie w Amn. O jednej z nich wiadomo tylko tyle, iż nazywała się Arlast Halungh i założono ją na Lśniących Równinach, jednak krótko po jej wybudowaniu, w 1090 roku, została rozniesiona na strzępy przez rodzinę niebieskich smoków. Drugie z miejsc kultu - świątynię Mrocznych Rogów - wzniesiono u podnóży Gór Śnieżnych z rozkazu kapłanki Alass. W 1117 roku świątynię złupiła i spaliła horda orków. Obecnie to tylko ruina, choć miejscowi powiadają, iż Alass przeszła przemianę w licza i teraz nawiedza korytarze Mrocznych Rogów.

Inne miasta, w których znajdują się ośrodki kultu Beshaby to Bezantur, Murpeth i Wrota Zachodu. Świątynie Beshaby nigdy nie przypominają żadnych cudów architektury. Zazwyczaj nie są nawet szczególnie ozdabiane. Najważniejszy element wystroju to symbol Beshaby - czarne poroże przyczepione do czegokolwiek pomalowanego na czerwono. Niektóre przybytki Panny Nieszczęścia wybudowane zostały w mrocznym, gotyckim stylu, by tym bardziej budzić strach wśród wyznawców.

Nie istnieją żadne zakony pod wezwaniem Beshaby. Jedyną służącą jej bezpośrednio organizacją są Czarne Palce - tajne stowarzyszenie skrytobójców. W skład tego ugrupowania wchodzą tylko mężczyźni - klerycy Pani Zagłady oraz źli łotrzykowie i wojownicy. Wszyscy z nich mają również poziomy w klasie skrytobójcy.

Awatarowie

Beshaba wysyła swych awatarów, aby siali nieszczęście i karali tych, którzy podejmują ryzyko bez złożenia Czarnej Besce odpowiedniej ofiary. Używa ich także do krzyżowania planów swojej siostrzanej bogini – Tymory.

Awatar Beshaby objawia się zwykle jako piękna kobieta ubrana w prześwitujące szaty, z burzą białych włosów, bladą skórą i białymi, pełnymi szaleństwa oczami, podkreślonymi bordową lub czarną obwódką. Awatar Pani Zagłady zawsze uśmiecha się nieznacznie, kiedy sprawia komuś ból lub zrzuca w otchłań nieszczęścia.

Zobacz też

• Tyche - bogini z której powstała Beshaba
• Zgniłe szczęście - historia śmierci Tyche i narodzin Tymory oraz Beshaby

Źródła

• Wyznania i Panteony
• http://dnd.polter.pl/Beshaba-c1247