Auril

Bóstwo
Auril w postaci Mroźnej Panny o błękitnej skórze, długich falujących i białych włosach
Auril
Tytuł(y)	Mroźna Panna, Lodowa Jutrzenka, Zimna Bogini, Panna Mroźnego Pocałunku
Symbol	biały płatek śniegu na szarym diamencie
Plan Ojczysty	Pandemonium/Pandesmos/Zimowe Korytarze; Serce Furii/Zimowe Korytarze
Ranga mocy	Pomniejsze bóstwo
Charakter	neutralny zły
Dziedziny	zimno, zima
Domeny	burza, powietrze, zimno, zło, woda, zima
Ulubiona broń	Pieszczota Lodowej Panny [lodowy topór] (topór bojowy)
Sojusznicy	Talos, Umberlee, Malar
Wrogowie	Amaunator (martwy), Moander (martwy), Sune, Chauntea, Shiallia, Uthgar
Zwierzchnik	Talos

Symbol Auril

Symbol Auril w piątej edycji D&D

Auril to wyniosła, dumna i okrutna bogini zimna i mrozu, przed którą drżą wszyscy mieszkańcy północnych krain oraz Ci, którzy choć raz w życiu doświadczyli srogiej, bezlitosnej zimy. Awatara Auril można najczęściej spotkać pod dwiema różnymi postaciami - Mroźnej Panny albo Lodowej Jutrzenki, choć w większości regionów Faerûnu objawia się w tej pierwszej formie. Mroźna Panna to gibka furiatka o błękitnej skórze, długich, białych i powiewających włosach, odziana w przednią suknię z białego batystu, oślepiająco błyszczącą od mnóstwa pokrywających ją kryształków lodu. Z kolei Lodowa Jutrzenka to uosobienie zimnej, nieczułej arogancji. Porusza się ona bezgłośnie niczym zjawa i jest zakuta od stóp do głów w nabijaną kolcami i hakami zbroję z nieprzejrzystego, jasnobłękitnego lodu. Jej głowę zdobi wysadzana szlachetnymi kamieniami korona.

Podobnie jak wszystkie inne bóstwa, Auril posiada, prócz awatarów, kilka innych sposobów na objawianie się swym wyznawcom lub wrogom. Najczęściej manifestuje swoją obecność za pomocą lodowatego podmuchu, któremu towarzyszy nacechowany chłodem, bezlitosny chichot oraz niebiesko-biały blask pozostawiający za sobą cienkie pasmo lodu. W przypadku, gdy Auril chce przemówić, podarować swym czcicielom magiczne przedmioty lub rzeczy o znacznej mocy, albo zabić kogoś, objawia się jako pokryta lodem twarz, której oczy są mlecznobiałe, a długie włosy szarpane są przez wicher. Z lodowej twarzy zawsze bije przeraźliwe, przenikające wszystkich zimno. Kiedy Mroźna Panna chce nagrodzić swe sługi magicznymi przedmiotami, wydostają się one z jej ust, wraz z mroźnym tchem. Jeśli natomiast Lodowa Jutrzenka zapragnie czyjejś śmierci, obdarza swą ofiarę zmrażającym, gaszącym życie pocałunkiem. Prócz tych objawień, Auril może również okazać swą łaskę bądź niełaskę poprzez obecność lub działanie żywiołaków wody lub powietrza, nieumarłych, zimowych wilków, lodowych gigantów i innych stworzeń żyjących w arktycznych warunkach. W razie potrzeby, Auril może też wysłać którekolwiek z wymienionych stworzeń, by wspomogło jej wyznawców w walce.

Historia/związki

Auril należy do grupy bóstw znanych jako Bóstwa Furii, których przywódcą jest Talos. Pozostałymi członkami są Malar i Umberlee. Wszystkie te bóstwa łączy jedna wspólna cecha – zamiłowanie do niszczenia. Potęga Mroźnej Panny jest największa w miejscach wiecznie skutych lodem lub nawiedzanych przez bardzo srogie zimy. Większość tych miejsc skupia się na obrzeżach Wielkiego Lodowca. Kult Auril rozwija się również na samym Wielkim Lodowcu, gdzie znana jest ona wśród dzikich, barbarzyńskich ludów jako Saukuruk. Większość jej wyznawców czci ją raczej z czystego strachu, niż z oddania. Jednak moc Mroźnej Panny była niegdyś większa - do czasu, gdy utraciła jej część na rzecz Talosa. Zbyt dumna, by uznać swoją porażkę, a jednocześnie niezwykle mściwa, Auril zsyła od tego czasu coraz to sroższe zimy na tereny, na których rozkwita jej władza. Jak większość złych bóstw, Lodowa Jutrzenka nie ma przyjaciół, a większość jej sprzymierzeńców ciężko nazwać prawdziwymi sojusznikami. Jedynym bóstwem, z którego strony Auril może liczyć na w miarę bezinteresowną pomoc jest Umberlee. Talos również odpowiada na prośby Mroźnej Panny, lecz wówczas całą chwałę i wszystkie zasługi przypisuje sobie. Lodowa Jutrzenka nigdy nie skierowałaby natomiast prośby o wsparcie do Malara, gdyż ten nią pogardza. Z wzajemnością, rzecz jasna.

Auril jest niestałą i próżną boginią, której przeżarte przez zło serce pozostaje niewzruszone na najmniejszy nawet objaw prawdziwej miłości, szlachetności czy honoru. Trzeba wszak zważyć, że niektórzy mogą dać się zwieść jej pięknemu wyglądowi, gdyż Mroźna Panna jest boginią niezwykłej urody. Są to jednak tylko pozory, albowiem Auril jest równie nieczuła i zimna, jak lód. Jedną z jej ulubionych zabaw jest znęcanie się nad istotami, które ją obraziły bądź wystąpiły przeciw niej. Jeżeli ma sposobność, zsyła na swe ofiary burze śnieżne i zamiecie, a następnie kusi je wizjami ciepła i powrotu do domu. Nieszczęśnicy tacy zazwyczaj gubią się gdzieś na mroźnym pustkowiu, gdzie umierają z głodu lub zimna.

Ostatnio Auril zaczęła wysysać moc ze śpiącego Ulutiu, jednak robi to na tyle subtelnie, by go nie przebudzić. Jeżeli wszystko pójdzie zgodnie z jej planem, w przeciągu kilku lat niczego nieświadomy półbóg umrze, a Lodowa Jutrzenka przejmie patronaty Ulutiu i, podszywając się pod niego, będzie zapewniać zaklęcia jego wyznawcom.

Głównymi przeciwnikami Auril są: Chauntea, Shiallia, Sune i Uthgar. Kiedyś byli nimi także Amaunator i Moander, jednak oba te bóstwa są już martwe.

Dogmat

Pokryj wszystkie ziemie lodem. Zduszaj ogień, gdziekolwiek się nań natkniesz. Wpuszczaj wichry i zimno do wnętrz; niszcz przeszkody na ich drodze oraz wyrąbuj otwory w ścianach i dachach, aby mój oddech mógł się dostać do środka. Twórz zaciemnione obszary wolne od przeklętego słońca, żeby sprowadzany przez Auril chłód siał śmierć. Nie odbieraj życia istotom polarnym, chyba, że znajdziesz się w wielkiej potrzebie, inne zaś zabijaj wedle woli. Spraw, by cały Faerûn drżał przede mną. Nie waż się podnosić ręki na innego kapłana Mroźnej Panny.

Kler i świątynie

Jedną z głównych zasad, którymi rządzi się duchowieństwo Mroźnej Panny, jest zakaz występowania przeciwko innym kapłanom Auril. Naczelnym zadaniem, jakim są oni obarczeni, jest oddawanie czci Lodowej Jutrzence poprzez wyśpiewywanie modłów przy wtórze chłodnych powiewów, czy też lodowatych wichrów. Kolejną, nie mniej ważną, misją jest sianie strachu przed Auril - tak, aby stale poszerzać grono jej wyznawców, jak również rzucać na kolana tych, którzy nie chcą ulec jej mroźnej mocy.

Główną przyczyną, dla której Auril jest czczona jest strach - strach przed straszliwymi zimami, jakie może zesłać na Faerûn, jeśli nie będzie wystarczająco usatysfakcjonowana. Jak łatwo zauważyć, popularność wiary Lodowej Jutrzenki wzmaga się, ilekroć nadchodzi zima - zwłaszcza na Północy. Hołd składają jej traperzy, górnicy oraz zwyczajni osadnicy tych ziem, jak również mieszkańcy Wielkiego Lodowca i niektóre szczepy barbarzyńców, a nawet jedno z plemion Uthgardtu. Z tego ostatniego powodu Auril ma na pieńku z Uthgarem, ponieważ Mroźna Panna zdobyła sobie bardzo silne wpływy wśród członków plemienia Łosia. Ostatnimi czasy zimy stały się dłuższe i bardziej srogie, toteż coraz więcej ludzi zanosi modły do Auril i jej duchowieństwa, aby ją przebłagać i udobruchać. Prócz ludzi, Mroźnej Pannie służy również kilka klanów lodowych gigantów, jak choćby klan jarla Orela Szarorękiego z gór Grzbietu Świata. Północ stanowi swego rodzaju królestwo Auril, gdyż tam właśnie znajduje się najwięcej skupisk jej kapłanów i kapłanek, aczkolwiek ostatnio zauważono ich wzmożoną aktywność w Zachodnich Ziemiach Centralnych.

Większość kleru Auril stanowią kobiety. Wyspecjalizowani kapłani Mroźnej Panny są znani jako lodowi kapłani i lodowe kapłanki. Ponad jedna trzecia całego duchowieństwa Lodowej Jutrzenki posiada poziomy w klasie archonta żywiołów (powierza lub wody). Kościół Auril jest zorganizowany w sposób bardzo nieformalny – poszczególni członkowie wędrują tam, gdzie chcą, zachowując swą niezależność nawet na terenach będących pod jurysdykcją innych kleryków Mroźnej Panny. Większość duchownych Auril posługuje się jedynie honorowymi tytułami, takimi jak "Dłoń Auril" albo "Lodowy Oddech". Jedynie w Domu Tchnienia Auril w Glister używa się formalnych tytułów. W kolejności od najniższego do najwyższego rangą, są to następujące godności: Kandydat, Ofiarnik, Lodowy Wicher, Siostra/Brat Burzy (tytuł ten nadawany jest większości kapłanów pomiędzy trzecim a ósmym poziomem), Mroźny Dotyk, Pani/Pan Zimna, Pani/Pan Głębokiej Zimy, Pani/Pan Zimnego Kręgu i Wielka Dłoń Lodu.

Wszyscy, którzy dostąpią Objęcia i staną się pełnoprawnymi członkami duchowieństwa Auril, zyskują odporność na obrażenia od naturalnego zimna, jak również od efektów przebywania w arktycznych warunkach. Z tego względu nierzadko można natknąć się na skąpo odziane kapłanki Mroźnej Panny, brnące przez wysoki śnieg czy zamieć, jak również biorące kąpiel w lodowatej rzece bez obawy przed zachorowaniem. Dzięki tej zdolności, klerycy Lodowej Jutrzenki spożywają o wiele mniej jedzenia, niż inne istoty z ich gatunku. Kolejną zaletą odporności na zimno jest to, że dzięki niej wielu duchownych Auril zarabia krocie na dostarczaniu lekarstw, wiadomości i zapasów mieszkańcom Północy, choćby w najcięższe śnieżyce, kiedy to nawet najbardziej wytrwali plebejusze nie wyściubiają nosa z domu.

Obrzędowe szaty duchownych Auril są śnieżnobiałe z błękitnymi obwódkami. Talię każdego z kapłanów musi opinać bardzo szeroki, srebrny pas, do którego obowiązkowo przytroczony jest ceremonialny lodowy topór. Topór taki jest zdobny w święty symbol wiary Mroźnej Panny – płatek śniegu na tle rombu. Ostatnim elementem odświętnego ubioru jest srebrny diadem, który klerycy noszą na głowach.

Gdy Aurylici wyruszają w podróż, bądź na poszukiwanie przygód, preferują lekkie odzienie zapewniające im maksymalną swobodę ruchu. Niezależnie od pogody, nigdy nie zakładają zbyt ciepłych ubrań, a to ze względu na ich niewrażliwość na zimno. Najczęściej wybierają te części garderoby, w których po prostu wyglądają (w swym mniemaniu) najkorzystniej. Mimo to, większość kapłanów Auril nie rezygnuje z ceremonialnego diademu, pasa i lodowego topora, a niektórzy z nich nie rozstają również z resztą religijnych symboli odpowiednich ich statusowi.

Duchowieństwo Auril, jak zresztą każdy kler złego bóstwa, ma wielu wrogów. W celu zmniejszenia liczby ataków, jakie przypuszczane są na Aurylitów, stara się ono szerzyć strach wśród potencjalnych przeciwników za pomocą zimowej furii swej bogini. Mimo to, wywoływanie lęku przed klerykami Mroźnej Panny nie jest jedynym zadaniem jej kapłanów. Członkowie jej duchowieństwa dążą też do zwiększenia swego osobistego majątku oraz wpływów - czy to poprzez wypełnianie misji w trudnych warunkach pogodowych czy też wyczarowanie magicznej ochrony przed zimnem dla tych, którzy są skłonni zapłacić za taką usługę. Część zgromadzonego bogactwa klerycy poświęcają Auril, rozrzucając cenne dobra podczas zamieci śnieżnej albo wrzucając je do szczelin w lodowcach lub pomiędzy kry na rzece.

W trakcie zimowych miesięcy Lodowa Jutrzenka wymaga od swych kapłanów, aby każdy z nich przekonał bądź zmusił jakąś istotę do oddania Auril odpowiedniej czci. Długość takich modłów zależy od wielkości dłoni istoty, albowiem modlitwa ma trwać dopóty, dopóki odłamek lodu większy od dłoni danego nieszczęśnika nie roztopi się na jego lub jej nagim ciele. Wszystko to musi się dokonać na wolnym powietrzu i najlepiej w nocy. Kolejnym działaniem, jakie zimą powinien podjąć każdy kleryk Pani Mroźnego Pocałunku, jest odebranie życia co najmniej jednej istocie za pomocą zimna. Zazwyczaj dokonuje się tego w celu dostarczenia pożywienia wyznawcom bogini albo pozbycia się osobistego wroga.

Noc Śródzimia jest dla Aurylitów najświętszym czasem w roku. Wtedy to ma miejsce trwający przez całą noc festiwal tańców na lodzie, podczas którego bogini pragnie, by jej klerycy dobrze się bawili, a przy okazji zwerbowali do jej służby jak najwięcej nowych członków. Kandydaci na kapłanów Mroźnej Panny są wtajemniczani w jej nauki, a następnie, aby stać się pełnoprawnymi członkami duchowieństwa, muszą przejść przez osobisty, uświęcony rytuał – Objęcie. Objęcia można dokonać o dowolnej porze roku, byle tylko w miejscu odbywania rytuału panowała śnieżna zamieć. Cała procedura polega na tym, iż rzeczony kandydat, odziany jedynie w buty (choć mogą być one wysokie, sięgające za kolana) i cienką koszulę, musi samotnie błądzić w szalejącej zamieci przez całą noc. Wymogiem jest, aby ciało kandydata pokryte było wymalowanymi na nim świętymi symbolami Auril. Jeżeli Lodowa Jutrzenka uzna go za niegodnego, pozwala mu umrzeć z zimna. Natomiast jeśli stwierdzi, iż jest on warty, by przynależeć do jej duchowieństwa, bogini ratuje go od śmierci osłaniając go swym Objęciem.

Ci, którzy już zostali pełnoprawnymi klerykami Auril, mogą, poprzez zsyłane przez boginię wizje, otrzymywać od niej odpowiedzi na swoje pytania, bądź też zadania do wykonania. Aby dostąpić takiej łaski, kapłani zazwyczaj modlą się w prywatności, leżąc przez całą noc w śniegu. Jeżeli w pobliżu nie ma żadnego śniegu, mogą zanurzyć się po szyję w zimnym, rwącym strumieniu.

Aurylici obchodzą jeszcze dwa inne obrzędy – Nadchodzącą Burzę oraz Ostatnią Burzę. Zarówno w pierwszym, jak i w drugim przypadku klerycy gromadzą się, by wspólnymi wysiłkami przywołać straszliwe, ryczące, śnieżne burze, które następnie są kierowane w stronę jakiegoś miasta lub regionu. Jedyna różnica pomiędzy oboma rytuałami jest taka, że Nadchodząca Burza ma zwiastować początek zimy, zaś Ostatnia Burza jej ustąpienie przed wiosną.

Najważniejszą, największa i najbardziej wpływową świątynią Lodowej Jutrzenki jest Dom Tchnienia Auril w Glister, na północ od Morza Księżycowego. Tą mogącą poszczycić się ponad tysiącem sześciuset członków kongregacją zawiaduje Wielka Dłoń Lodu - Malakhar Rhenta. Przewodzi on Burzowemu Kręgowi około czternastu starszych kapłanek, które pomagają mu w zarządzaniu świątynią. Innowiercy powszechnie nazywają to miejsce “Domem Chłodu”, bądź też bardziej złośliwie - „Wieżami Chłodnego Pocieszenia”.

Inna świątynia Mroźnej Panny, nie tak ważna, aczkolwiek wciąż bardzo znana, mieści się w Wieżach Furii, a dokładniej mówiąc - w jednej z tych Wież. Wieże Furii znajdują się w Calimporcie, w Dzielnicy Wyznań i są poświęcone Bóstwom Furii – Talosowi, Auril, Malarowi i Umberlee. Każde z nich zajmuje jedną z Wież. Świątynie te zostały wzniesione w 1356 roku Rachuby Dolin z rozkazu Syl-Pashy Djenispoola. Było to ze strategicznego punktu widzenia bardzo mądre i dalekowzroczne posunięcie, albowiem istniejące pomiędzy Bóstwami Furii sojusze stanowią gwarant tego, iż w razie ataku na jedną z Wież, pozostałe trzy od razu ją wspomogą.

Bywa również, że poświęcone Auril przybytki to nic innego, jak tylko zwykłe domostwa. Tak jest właśnie w przypadku Domu Lodowej Jutrzenki - chramu położonego nieco na południe od Nashkel, u podnóży Chmurnych Szczytów. Tę prostą chatę zamieszkuje Jasha Istor (NZ człowiek kobieta Kap8) - jedna z najlepszych przewodniczek po górskich szlakach w tym regionie. Co prawda, zapłata za jej usługi jest bardzo wysoka (niemal dwukrotnie wyższa od cen innych przewodników), lecz definitywnie tego warta, gdyż Jasha może w razie potrzeby rzucić na zmarzniętych wędrowców zaklęcia, które ochronią ich przed straszliwym zimnem (co jest, rzecz jasna, wliczone w cenę). Niestety, pomimo zarabianych przez siebie pieniędzy, Jasha nie opływa w dostatki, a Dom Lodowej Jutrzenki nie jest ulepszany ani rozbudowywany. Dzieje się tak dlatego, że większość bogactw, które kapłanka gromadzi, rozrzuca w śniegu nieopodal chramu, aby udobruchać Auril i zmniejszyć jej gniew. Podróżni przemierzający te okolice latem często natykają się na te porozrzucane monety. Trzeba jednak pamiętać, aby pod żadnym pozorem ich nie zabierać. Jeśli ktoś weźmie jedną z tych monet, bardzo łatwo łapie katar. Ci bardziej zachłanni mają się jednak zdecydowanie gorzej. Lodowa Jutrzenka to nadzwyczaj mściwa i pamiętliwa bogini, toteż chciwcy bądź głupcy, którzy przywłaszczą sobie więcej niż jedną z ofiarowanych Auril monet, mogą być pewni, że przyszłej zimy zamarzną na śmierć.

Zimowy Pałac, największa świątynia Mroźnej Panny na Wybrzeżu Mieczy, znajduje się w Luskan, Mieście Żagli. W przeciwieństwie do ogólnie ustalonych sposobów przeprowadzania inicjacji kandydatów na kleryków Auril, w Zimowym Pałacu ustanowiono własne procedury. Otóż chętni na stanowisko kapłana Lodowej Jutrzenki muszą przemierzać ulice Luskanu odziani w wypełnione lodem szaty. Celem ich wędrówki, podczas której muszą wyśpiewywać hymny na cześć swej bogini, jest sześć białych kolumn znanych jako Pocałunki Auril. Po obejściu wszystkich kolumn, muszą powrócić do świątyni. Po drodze przez cały czas skapuje z nich topniejący lód, przez co mieszkańcy miasta zwykli nazywać to wszystko "mokrym orszakiem".

Podobnie jak inne bóstwa, Auril ma nie tylko swoje świątynie, ale również opactwa. Najbardziej znanym są Wieże Mroźnych Iglic. Jest to nad wyraz dobrze ufortyfikowane opactwo położone na północny wschód od Mirabar. Na jego temat wiadomo bardzo niewiele, gdyż tamtejsi Aurylici rzadko miewają gości, a jeszcze rzadziej przyzwalają na wstęp w obręb swoich murów.

W poszukiwaniu ważniejszych kapliczek Pani Mroźnego Pocałunku należy udać się do Doliny Tassel lub miast: Calaunt, Iriaebor, Waterdeep i Twierdzy Zhentil.

Kościół Auril nie sponsoruje żadnych zakonów, a te, które istnieją, są od niego zupełnie niezależne. Taki stan rzeczy jest skutkiem tego, iż sama Auril nie jest kimś, kto rozwiązuje problemy za pomocą wyprawy zbrojnej – jeżeli ma ochotę się kogoś pozbyć, po prostu zsyła na niego zamieć lub burzę śnieżną. Mimo to, powstało wiele różnych ugrupowań zrzeszających orędowników Mroźnej Panny. Ugrupowania te działają na własną rękę i tylko w imieniu swojej bogini. Jednym z bardziej znanych zakonów jest Zakon Mrozu, którego naczelnym celem jest zdobycie artefaktu znanego jako Pierścień Zimy. Z kolei Wiedźmy Mrozu, w skład których wchodzą same czarodziejki i czarodzieje, spisały co najmniej jedno tomiszcze zaklęć opartych na zimnie i mrozie. Co więcej - krążą plotki, jakoby Wiedźmy znały miejsce, gdzie znajduje się najświętsza księga Aurylitów – Kodycyl Bieli – zawierająca opisy rytuałów odprawianych w imieniu Auril oraz nieco czarów tajemnych. Ostatnim zgromadzeniem, które zyskało sobie trochę rozgłosu, są Siostry Istishii – służki boga Planu Żywiołu Wody. Według ich poglądów Istishia jest heroldem zimna oraz sługą Auril. Mimo to, działania Sióstr w zdecydowanej większości przypadków przynoszą korzyści właśnie Istishii, a nie Lodowej Jutrzence. Dlatego też Aurylici generalnie odcinają się od wszelkich poczynań tego ugrupowania, a niektórzy z nich dostali nawet misję, by odpowiednio naprostować zapatrywania Sióstr.

Awatarowie

Typowy awatar Auril pojawia się pod jedną z dwóch postaci, zwanych Mroźną Panną oraz Lodową Jutrzenką. Gibka i wściekła postać Mroźnej Panny widywana jest w prawie całym Faerunie, z wyjątkiem południa i wschodu. Jej skóra jest koloru niebieskiego, a białe, długie włosy powiewają na mroźnym wietrze. Wokół jej sukni połyskują wirujące płatki śniegu. W tej formie jej awatar zwykle miota niszczycielskimi lodowymi czarami. Mroźna Panna zwykła się szybko denerwować i reaguje na zniewagi dzikim spojrzeniem i chłodnym, szyderczym śmiechem. Lodowa jutrzenka jest cicha, nosi na głowie zdobioną koronę oraz zakłada na siebie nabijaną hakami i kolcami zbroję z nieprzezroczystego lodu koloru jasnego błękitu. W przypadku spotkania z tą postacią, każdemu obecnemu przy nim Aurylicie niemal zawsze zostanie odebrane życie, jednak całkowita śmierć jest kwestią sporną. Wszystko zależy od tego, czy jego ciało przetrzyma wewnętrzne zamrożenie. Obecność Auril w tej formie sprawia, że wszystko w promieniu 27 metrów pokrywa się warstwą cienkiego lodu. Awatar tej formie nie wykonuje innych ataków i nie mówi.

Źródła

• http://dnd.polter.pl/Auril-c1231