Adimarchus

Adimarchus w demonicznej formie

Adimarchus w demonicznej postaci

Adimarchus w postaci anioła

Adimarchus, Książę Szaleństwa, to były władca Occipitusu - 507-mej warstwy Otchłani

Opis

Adimarchus jest upadłym niebianinem i demonicznym władcą obłędu. Obecnie pozostaje zniewolony przez Graz'zta w zakładzie dla obłąkanych zwanym Zgniłoczachą w Carceri. Pozostaje nieustannie torturowany psychicznie przez liczoczarta imieniem Mroczny Myrakul. Jego myśli wpływają na niektóre osoby i byty, wprowadzając je w szaleństwo i wiążąc z nim.

Objawia się on w dwóch formach, niebiańskiej i demonicznej. Pierwszym jest piękny, androgeniczny anioł o bladej, purpurowej skórze, zdobionej złocistymi wzorami które układają się w piękne wzory po nagim ciele. Jego metalicznie złocone skrzydła są ostre jak brzytwy, zaś oczy są martwe i czarne. Nosi złocony napierśnik i dzierży dwie bronie: cudny energetyczny bicz i złoconą rękawicę pokrytą ostrymi kolcami niczym ptasie szpony.

Jego druga postać to wychudzony humanoid o popielato czarnej skórze, opalizujących białych oczach i czterech mrocznych mackach sterczących z pleców. Każda kończy się paszczą jak minoga. W tej formie dzierży smoliście czarny wielki miecz, stworzony z popiołów i węgla.

W obydwu postaciach, jego prawe oko płonie dymiącym ogniem, zwłaszcza gdy zostaje sprowokowany.

Historia

Setki lat temu, poprowadził armię demonów do szaleńczego ataku na Celestię. Anioły odparły demony, ale było to pyrrusowe zwycięstwo; mieszkańcy Celestii zmuszeni zostali do rozerwania spójności swego planu; oderwali zajęty przez wroga fragment swego planu i spuścili go w Otchłań. Ów wielki kawał planarnej materii spoczął w otchłannej krainie zwanej Occipitusem.

Adimarchus szybko włączył fragment Celestii do swej domeny. W ten sposób został władcą tego miejsca, otrzymując w nim niemal nieograniczoną moc. Został księciem demonów. Przez wiele lat rządził Occipitusem, tworząc z ruin ogromne imperium demonów.

Pięćdziesiąt lat temu, zdobył się na atak wymierzony we wrogiego władcę demonów którym był Graz'zt. W środku bitwy między tymi dwoma, Adimarchus nagle zniknął. Podobno Graz'zt jakoś go zabił lub uprowadził - a inni utrzymują, że upadły niebianin uciekł kiedy przegrana weszła w rachubę. Niektórzy sugerują, że ugryzło go sumienie i całkowicie opuścił Otchłań z zamiarem świętego odkupienia.

Prawda stojąca za zniknięciem Adimarchusa obraca się wokół jego miłości do Athuxa - śmiałego Aasimara-paladyna o sześciu palcach na każdej dłoni. Pięćdziesiąt lat wcześniej, Athux zobowiązał się doprowadzić duszę Adimarchusa do odkupienia. Aasimar spustoszył górzyste równiny Occiptusu i starł się z władcą demonów w jego własnej sali tronowej. Walczyli, aż wycieńczony Adimarchus rozszczepił jego miecz własnym mrocznym ostrzem. Ścisnąwszy Athuxa za gardło, upadły dostrzegł w jego oczach coś, co rozpaliło w nim współczucie.

Nie zdołał zdobyć się na zabicie go - a tylko na zesłanie paladyna na tortury w swej krainie. Próbował przeciągnąć Athuxa na stronę zła, ale jego wpływ pozostał bez większego znaczenia. Athux pozostał więźniem Occipitusu - chociaż stanął po stronie Adimarchusa gdy ten zaczął knuć przeciw Graz'ztowi. Przez cały ten czas, Athux rozpalił w Adimarchusie nienawiść wobec demonów. Zakwitła między nimi dziwna przyjaźń, stanowiąca zagadkę dla sługusów Adimarchusa - co sprowokowało niektórych z nich do zdrady. Graz'zt dowiedział się o planowanym ataku i ułożył się z byłymi sługami Adimarchusa przeciw niemu.

Podczas epickiej bitwy między armią Adimarchusa a hordą Graz'zta, Graz'zt przeważył szalę poprzez uprowadzenie Athuxa (co przyszło mu dość łatwo) i uwięzienie go w przytułku na Carceri. Adimarchus nie mógł pogodzić się z utratą Athuxa, a zdrada swych demonicznych sług wzmogła jego zawiść wobec demonów. Pozostawił swą armię, swoją krainę i swoją złą filozofię. Uciekł do Carceri by odnaleźć Athuxa wraz ze swym odkupieniem. Niestety, historia tego duetu nie skończyła się dobrze.

Kiedy Graz'zt miażdżył opuszczoną armię Adimarchusa, ten zjawił się w demonicznym azylu Zgniłoczachy, tylko by odnaleźć Athuxa ogarniętego demencją. Władzę nad więźniem sprawował jeden z najpotężniejszych kapłanów Graz'zta: silny nieumarły zwany Mroczny Myrakul. Nie mogąc wyrwać Aasimara z okowów demonów, Adimarchus oddał własną wolność za zwrócenie pamieci paladyna i wypuszczenie go z powrotem do Celestii. Liszoczart chętnie się zgodził. Uwięziony Adimarchus patrzył jak Athux otrząsa się z obłędu, po czym przeobraża w czarnego czarta o sześciu palcach u każdej dłoni.

Athux zwodził Adimarchusa od początku. Był on oddanym synem Graz'zta. Upadły anioł dostrzegł wtedy swój błąd. Graz'zt odkrył i wykorzystał słabostkę rywala: ukryte głęboko dążenie do odkupienia, którego wcale nie stracił dawno temu. Myśl o tym wszystkim doprowadziła Adimarchusa do obłędu.

Mroczny Myrakul spędził 50 lat na dręczeniu więźnia, przypominając mu o daremnej próbie odkupienia i żałosnej pogoni za miłością, która przyniosła mu utratę całego królestwa, umysłu i całej reszty. Słowa liszoczarta podżegały obłęd upadłego władcy demonów. Jeszcze bardziej niegodziwego niż wcześniej. Adimarchus pragnie wolności, mocy, zemsty i wszystkiego czego demon nigdy nie powinien osiągać. Jego myśli są całkowicie rozbite. Czego Myrakul nie wie, szaleństwo Adimarchusa przyniosło mu zdolność do przesyłania ułamków swych myśli ku odległym umysłom - i wykręcaniu ich w dogłębny sposób.

Umysły "dotknięte" przez Adimarchusa zostają jakoś z nim powiązane. Najgroźniejsze spośród tych "dzieci" Adimarchusa gromadzą się w organizacji zwanej Klatkarze - nawet ona jednak nie potrafi uwolnić swego ojca. Furia i wola Adimarchusa zmieniły się w coś zupełnie nowego. Zmienił się on w dwie osobne istoty, zaś każda płonie wściekłością i pragnie za wszelką cenę uwolnić się ze Zgniłoczachy.

Słudzy

Saureya

Dopóki ten był władcą Occipitusu, Adimarchusowi służył upadły, storturowany Deva imieniem Saureya. Przez jakiś czas po zniknięciu swego pana siedział on w jego krainie, aż ostatecznie trafił do więzienia Demogorgona.

Zobacz również

• Zariel
• Avamerin
• Malkizid
• Stworzenie o Dymiącym Oku

Źródła

• Dungeon Magazine #107 (3e; 2004)
• Dungeon Magazine #116 (3e; 2004)
• Fiendish Codex I: Hordes of the Abyss (3e; 2006)
• Dragon Magazine #360 (3e; 2007)
• Dungeon Magazine #147 (3e; 2007)
• Demonomicon (4e; 2010)