Adaru
Adaru są przebiegłymi demonami które funkcjonują najlepiej gdy prowadzą bandy innych tanar'ri w walkę. Są bytami kompletnego zepsucia, jak również zdolnymi liderami którzy wzmacniają swoją świtę i spowalniają jej przeciwników.
Opis[]
Adaru wygląda jak wielki krocionóg o niezliczonych, pomarańczowych nóżkach pokrytych chityną. Jego groteskowa parodia dziecięcej twarzy obnaża swoje długie brunatne kły, a ogon zakończony jest wielkim organem ssącym. Ich ciała są pokryte pancerzem, usianym dziesiątkami otworów - z czego każdy jest wypełniony wilgotnym brudem i wydziela cuchnące opary.
Adaru mierzy 2,4 metra długości, przy wadze 113 kilogramów. Potwory te używają nóg by biegać, pływać, oraz wspinać się z niepokojącą zwinnością, a także potrafią przekopywać się przez prawie każdy materiał.
Charakter[]
Adaru są ucieleśnieniami zdrady i oszustwa; ich charakter jest zawsze chaotyczny zły. To bezlitosne istoty, których istnienie jest przesycone cierpieniem jakie zadają innym.
Zwyczaje[]
Mówi się, że z każdym wypowiedzianym przez śmiertelnika kłamstwem o zabójczych konsekwencjach w trzewiach Otchłani rodzi się nowy adaru. Nagle zyskują one świadomość i odczuwają potężną chęć by czynić niegodziwości.
Jako tanar'ri, adaru nie potrzebują jedzenia czy picia, ale ucztują ile wlezie. Rozkoszują się kielichami krwi wyrwanej z ich ofiar, domagają się pikantnych płynów i delektują się kąskami opadającymi w głąb ich gardzieli. Adaru słyną też z wybierania sobie trofeów. Zafascynowane innymi formami i kształtami ciała, kolekcjonują części ciała których same nie posiadają.
Organizacja[]
Adaru wywodzą się z Otchłani; najbardziej rozpowszechnione są na 444 warstwie, gdzie ich okropne spaczenie przeformowało jałowy krajobraz w ciekłe grzęzawisko kleistego błota. Na jego powierzchni unoszą się oderwane części ciała niezliczonych odwiedzających, skazanych na bolesną, wieczną udrękę w błotnistych głębinach.
Adaru są w pełni świadome swojej pozycji kiedy przychodzi im się mierzyć z innymi mieszkańcami Otchłani. Bledną wobec czystej przemocy balorów i dzikości goristro. Jednak wiele mądrych demonów znajduje użycie dla przebiegłych adaru, które stosują wszelkiego rodzaju sztuczki by zatrudnić cały oddział brutalnych sługusów.
Działalność[]
Aby nadrobić swój brak fizycznej mocy, adaru podkopują rozsądek mniejszych czartów kłamiąc i składając fałszywe obietnice. Niektóre przejrzewają te plugawe machinacje, ale te słabsze i zdesperowane można łatwo wkręcić, zwłaszcza kiedy mowa o podnoszeniu własnej rangi. Dlatego większość poddanych adaru stanowią słabsze demony, które są wystawiane i rzucane na śmierć zależnie od kaprysu. Tych, których nie uda się ogłupić, adaru zauracza by i tak się przed nim ugięły.
Pewna liczba adaru poszukuje śmiertelników, których kłamstwa powołały je do życia; nawiedzają sfery by nagrodzić swoich twórców rozdzierającym bólem i nieskończoną udręką.
Skarby[]
Adaru uwielbiają bogactwa, a zbieranie ich ma dla nich wielką wagę. Preferują biżuterię i przedmioty wspominające o jego dawnych grzechach, ale zbiera też monety i kamienie szlachetne, by mieć co dać na łapówkę.
W równej mierze cenią sobie makabryczne trofea; gromadzą wszelkiego rodzaju części ciała, które doceniane są pamięcią o przegranych. Takie pamiątki przypominają adaru o cechach ofiary którą przerobił na skarby; demon radośnie chichocze wspominając zadane jej męki.
Relacje[]
Adaru posługują się językami otchłannym, wspólnym, niebiańskim, ziemnym, smoczym i piekielnym. Oprócz tego potrafią posługiwać się telepatią na odległość 30 metrów.
Z innymi sferowcami[]
Tych demonów nigdy nie spotyka się samotnie. W Otchłani i gdziekolwiek indziej, mają przybocznych w postaci demonów i innych okropnych istot. Z żadną z nich się nie zaprzyjaźnią, ale cenią sobie babau. Te okrutne czarty odzwierciedlają moralność adaru, a razem uzupełniają się w walce.
Adaru wykorzystują swoich podwładnych bez serca, powiększając ich liczbę do wielkich ilości. Ich masakra bawi adaru, które chichoczą radośnie nawet jeśli przegrywają bitwę.
Ze śmiertelnikami[]
Czaromiot o złym charakterze może przyzwać adaru za pomocą czaru przyzwanie potwora IX. Źli kapłani mogą użyć w tym samym celu czaru większy planarny sojusznik, ale w tym przypadku adaru będzie żądać zapłaty wliczającej ofiary ze świadomych istot.
W Eberronie[]
Millenia temu adaru z Xoriatu były rywalami kaorti, a ich moc była na tyle wielka że prowadziły wojnę na pełną skalę. Była ona jednak od początku skazana na porażkę - adaru nie były zdolne do zawarcia solidnego sojuszu przeciw wrogom. Pojedyncze adaru zdradziły resztę, poświęcając wojnę na rzecz własnych korzyści - to doprowadziło do serii miażdżących porażek, od których adaru niemalże wyginęły. W przeciągu stuleci zdołały się odbudować, a teraz szukają w Eberronie miejsc na swoją niegodziwość. Całkiem sporo z nich pragnie uwolnić daelkyrów, w nadziei na zapewnienie sobie miejsca w ziemskich dworach potężnych władców chaosu.
W Faerûnie[]
Adaru żyją na Pustkowiach Zagłady i Rozpaczy, których zróżnicowane krainy przeczesują w poszukiwaniu larw. Gromadzą armie pomniejszych czartów, aby posłać je na morderczą wzajemną wojnę. Stanowią tam kreację Talony, a wielka liczba adaru nawiedza bagna wokół Pałacu Trujących Łez. Stąd roznoszą swoje wypaczenie, oraz pracują nad rozprzestrzenianiem bagna i wpływów swej pani wzdłuż Pustkowi, a także na innych planach.
Walka[]
Tym demonom zawsze towarzyszy orszak bezwolnych sług, których zauroczyły lub skusiły do służby. Kiedy zaczyna się walka, adaru posyła naprzód towarzyszące mu demony. Następnie przenosi się w miejsce, skąd jego cuchnąca chmura wywrze największy efekt zarówno na wrogów, jak i sojuszników.
W skrzyżowaniu z innymi ich zdolnościami, największą zaletą dla adaru jest szybkość. Adaru może pełzać w prawie każdym terenie, pływać przez prawie każdy rodzaj cieczy, a nawet kopać przez lity kamień. Jego zdolność przyznawania sobie swobody ruchów zapewnia mu jeszcze większą mobilność, negując ewentualne unieruchomienia ze strony wrogów. Śmiało używa Odstąpienia, Sprintu i Skoku, aby przenieść się w dowolne miejsce na polu bitwy; lubi oflankować wrogów i stamtąd dowodzić swoimi poddanymi.
Adaru atakują poprzez gryzienie zębami, co powoduje dodatkowo obrażenia od trucizny. Ataki z odskokiem pozwalają mu zadawać podłe ukąszenia przy unikaniu odwetu; często wspinają się po ścianie w miejsce niedostępne dla ataków wroga. Jeśli walka idzie nie po jego myśli, korzysta z większej teleportacji by się wycofać.
Moce[]
Adaru nieustannie rozpylają wokół siebie paskudną chmurę rzadkiej mgły na zasięg 9 metrów. Każda nie-zła istota która w nią wejdzie pochoruje się. Wszystkie złe stwory poza adaru otrzymują w chmurze bonus +2 do rzutów. Mgiełka osiada na ziemi wokół adaru, a rany demona tryskają takimi samymi plugawymi substancjami; kiedy demon ten zostanie sprowadzony do połowy zdrowia i mniej, obfita mgła zaczyna spowalniać ruchy wszystkich nie-złych istot.
Adaru posiadają typowe cechy demonów tanar'ri, jak widzenie w ciemności na odległość 18 metrów czy niewrażliwość na kwas. Raz na dzień mogą przyzwać 1k4 babau, z szansą powodzenia 50%.
Adaru dysponują gamą zdolności czaropodobnych (efektów analogicznych do czarów na życzenie):
- Ograniczone do trzech użyć na dzień: zauroczenie potwora (działa tylko na tanar'ri).
- Bez ograniczeń: swoboda ruchu, większa teleportacja (tylko na sobie i ładunku do 22kg).
Zobacz również[]
Źródła[]
- Monster Manual V (2007; 3e)