(Anulowanie wersji nr 49835 utworzonej przez 176.111.114.38 (dyskusja) Można zrobić spis na jednej stronie) Znacznik: sourceedit |
Nie podano opisu zmian Znacznik: sourceedit |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
− | [[Plik:D568b22e34aeaa92216a9e567d01cbbe.jpg|thumb|250px| |
+ | [[Plik:D568b22e34aeaa92216a9e567d01cbbe.jpg|thumb|250px|Aarakokra przedstawiona w D&D 5.0]] |
− | [[Plik:Aaracocra.jpeg|thumb|250px| |
+ | [[Plik:Aaracocra.jpeg|thumb|250px|Aarakokra]] |
− | [[Grafika:Aarakocra.JPG|250px|thumb| |
+ | [[Grafika:Aarakocra.JPG|250px|thumb|Aarakokra]] |
− | ''' |
+ | '''Aarakokry''' to rasa papugoludzi, zamieszkujących szczyty najwyższych i najbardziej niedostępnych gór, gdzie znajdują spokój i dogodne warunki do szybowania godzinami na prądach powietrznych. Czczą [[Syranita|Syranitę]], u której niektóre osobniki przesiadują na jej macierzystym planie. Większość pochodzi z płaskowyżu [[Athas]]. W [[Faerun]]ie aarakokry znalazły się poprzez imigrację z [[Maztica|Maztiki]], czczą tam one [[Aerdrie Faenya|Aerdrię Faenyę]] i słyną z przywoływania [[żywiołak]]ów powietrza. Wiele z nich można też znaleźć na [[Plan Żywiołu Powietrza|Planie Żywiołu Powietrza]] czy w krainie Arvandor na [[Arborea|Arborei]]. |
− | + | Aarakokry mają około 1,5 metra wzrostu i okazałe skrzydła o rozpiętości 6,5 metra. Mniej więcej w połowie wewnętrznych krawędzi skrzydeł znajdują się dłonie z trzema palcami i przeciwstawnym kciukiem. Wydłużony czwarty palec biegnie aż do końca skrzydła, pozwalając utrzymywać je w stałej pozycji w czasie lotu szybowego. Choć podczas lotu dłonie są bezużyteczne, kiedy aarakokry są na ziemi i mają złożone skrzydła, te same dłonie są równie zręczne jak ludzkie. Mięśnie poruszające skrzydła osadzone są na klatce piersiowej, dając tym istotom dodatkową wytrzymałość. Silne nogi wyposażone są we wysuwalne szpony, które po schowaniu dają aarakokrom do dyspozycji drugą parę chwytnych kończyn, podobną do górnej. Kości tych istot są puste w środku i kruche. Istoty te boją się zamkniętych przestrzeni i nigdy z własnej woli nie wchodzą do budynków, jaskiń czy choćby powozów. |
|
− | Twarze |
+ | Twarze aarakokr są czymś pośrednim między papugą a orłem. Mają ciemne dzioby i parę czarnych oczu, osadzoną z przodu twarzy. Upierzenie różni się w zależności od szczepu, jednak samce najczęściej są czerwone, pomarańczowe bądź żółte a samice brązowe lub szare. Aarakokry mówią własnym językiem, znają też język [[ogromny orzeł|ogromnych orłów]]. |
Istoty te są świetnymi lotnikami. Zaatakowane, starają się uniknąć walki na ziemi, gdzie ich kruche kości są dużym osłabieniem. Ich preferowaną formą ataku jest miotanie z powietrza oszczepów, którymi posługują się z niesamowitą celnością, lub atak przy pomocy szponów. |
Istoty te są świetnymi lotnikami. Zaatakowane, starają się uniknąć walki na ziemi, gdzie ich kruche kości są dużym osłabieniem. Ich preferowaną formą ataku jest miotanie z powietrza oszczepów, którymi posługują się z niesamowitą celnością, lub atak przy pomocy szponów. |
||
− | + | Aarakokry żyją w szczepach, liczących sobie od 11 do 30 osobników. Każdy szczep kontroluje teren łowiecki o powierzchni około 15 tysięcy kilometrów kwadratowych, a jego granice oznaczone są kolorowymi sztandarami i proporcami. Każdy ze szczepów zamieszkuje wielkie wspólne gniazdo utkane z pnączy i uszczelnione suszoną trawą. Przywódcą jest zawsze najstarszy wiekiem samiec, a drugi najstarszy członek plemienia pełni funkcję szamana. Szaman przy pomocy czterech członków szczepu potrafi odprawić ceremonię przywołującą żywiołaka powietrza. Mężczyźni zajmują się głównie polowaniem i patrolowaniem terenów łowieckich. Kobiety osiem miesięcy w roku spędzają w gnieździe, wysiadując jaja i w międzyczasie zajmując się wyrobem oszczepów i innych przedmiotów z drewna i kamienia. Leżąc na plecach potrafią one pleść bądź tkać przy użyciu wszystkich czterech kończyn. |
|
− | + | Aarakokry preferują samotność, unikając kontaktów z innymi istotami a nawet innymi szczepami i w wyjątkowych tylko przypadkach opuszczając swoje terytorium. Czasami porywają zwierzęta hodowlane, których nie odróżniają od dzikich, zdarza im się też służyć za przewodników po górach, jeśli nie wątpią w intencje podróżnych i zostaną wynagrodzone. Generalnie jednak preferują nade wszystko własne towarzystwo i niczyje inne. |
|
==Ciekawostki== |
==Ciekawostki== |
||
*W D&D 5.0 Aarakokra są sługami [[Wietrzni Książęta z Aaqa|Wietrznych Książąt z Aaqa]] i mają za zadanie poszukiwać w miltiwersum kawałków [[Siedmioczęściowe berło|Siedmioczęściowego berła]]. |
*W D&D 5.0 Aarakokra są sługami [[Wietrzni Książęta z Aaqa|Wietrznych Książąt z Aaqa]] i mają za zadanie poszukiwać w miltiwersum kawałków [[Siedmioczęściowe berło|Siedmioczęściowego berła]]. |
Wersja z 14:17, 7 cze 2016
Aarakokry to rasa papugoludzi, zamieszkujących szczyty najwyższych i najbardziej niedostępnych gór, gdzie znajdują spokój i dogodne warunki do szybowania godzinami na prądach powietrznych. Czczą Syranitę, u której niektóre osobniki przesiadują na jej macierzystym planie. Większość pochodzi z płaskowyżu Athas. W Faerunie aarakokry znalazły się poprzez imigrację z Maztiki, czczą tam one Aerdrię Faenyę i słyną z przywoływania żywiołaków powietrza. Wiele z nich można też znaleźć na Planie Żywiołu Powietrza czy w krainie Arvandor na Arborei.
Aarakokry mają około 1,5 metra wzrostu i okazałe skrzydła o rozpiętości 6,5 metra. Mniej więcej w połowie wewnętrznych krawędzi skrzydeł znajdują się dłonie z trzema palcami i przeciwstawnym kciukiem. Wydłużony czwarty palec biegnie aż do końca skrzydła, pozwalając utrzymywać je w stałej pozycji w czasie lotu szybowego. Choć podczas lotu dłonie są bezużyteczne, kiedy aarakokry są na ziemi i mają złożone skrzydła, te same dłonie są równie zręczne jak ludzkie. Mięśnie poruszające skrzydła osadzone są na klatce piersiowej, dając tym istotom dodatkową wytrzymałość. Silne nogi wyposażone są we wysuwalne szpony, które po schowaniu dają aarakokrom do dyspozycji drugą parę chwytnych kończyn, podobną do górnej. Kości tych istot są puste w środku i kruche. Istoty te boją się zamkniętych przestrzeni i nigdy z własnej woli nie wchodzą do budynków, jaskiń czy choćby powozów.
Twarze aarakokr są czymś pośrednim między papugą a orłem. Mają ciemne dzioby i parę czarnych oczu, osadzoną z przodu twarzy. Upierzenie różni się w zależności od szczepu, jednak samce najczęściej są czerwone, pomarańczowe bądź żółte a samice brązowe lub szare. Aarakokry mówią własnym językiem, znają też język ogromnych orłów.
Istoty te są świetnymi lotnikami. Zaatakowane, starają się uniknąć walki na ziemi, gdzie ich kruche kości są dużym osłabieniem. Ich preferowaną formą ataku jest miotanie z powietrza oszczepów, którymi posługują się z niesamowitą celnością, lub atak przy pomocy szponów.
Aarakokry żyją w szczepach, liczących sobie od 11 do 30 osobników. Każdy szczep kontroluje teren łowiecki o powierzchni około 15 tysięcy kilometrów kwadratowych, a jego granice oznaczone są kolorowymi sztandarami i proporcami. Każdy ze szczepów zamieszkuje wielkie wspólne gniazdo utkane z pnączy i uszczelnione suszoną trawą. Przywódcą jest zawsze najstarszy wiekiem samiec, a drugi najstarszy członek plemienia pełni funkcję szamana. Szaman przy pomocy czterech członków szczepu potrafi odprawić ceremonię przywołującą żywiołaka powietrza. Mężczyźni zajmują się głównie polowaniem i patrolowaniem terenów łowieckich. Kobiety osiem miesięcy w roku spędzają w gnieździe, wysiadując jaja i w międzyczasie zajmując się wyrobem oszczepów i innych przedmiotów z drewna i kamienia. Leżąc na plecach potrafią one pleść bądź tkać przy użyciu wszystkich czterech kończyn.
Aarakokry preferują samotność, unikając kontaktów z innymi istotami a nawet innymi szczepami i w wyjątkowych tylko przypadkach opuszczając swoje terytorium. Czasami porywają zwierzęta hodowlane, których nie odróżniają od dzikich, zdarza im się też służyć za przewodników po górach, jeśli nie wątpią w intencje podróżnych i zostaną wynagrodzone. Generalnie jednak preferują nade wszystko własne towarzystwo i niczyje inne.
Ciekawostki
- W D&D 5.0 Aarakokra są sługami Wietrznych Książąt z Aaqa i mają za zadanie poszukiwać w miltiwersum kawałków Siedmioczęściowego berła.
Źródła
- A Guide to the Inner Planes
- Planes of Chaos
- Planes of Conflict
- Monster Manual 5.0