Żuk oblężniczy

Żuk oblężniczy

Żuki oblężnicze (ang. siege beetles) są masywnymi, drapieżnymi owadami z planu Acheron. Są żarłoczne i żerują na odpadach rozrzuconych po masywnych polach bitewnych, oraz na żywych stworzeniach które postrzegają jako ruchome i smakowite posiłki.

Opis

Typowy żuk oblężniczy jest wielki jak stodoła i waży d trzydziestu do czterdiestu ton. Jego ciało jest dłuższe niż szersze, oraz wspiera się na cienkich, segmentowanych nogach pokrytych lepką szczeciną. Chitynowa pokrywa pokryta jest plamami i zawiera dwa rodzaje kolorów. Jego masywne przednie nogi gwałtownie biją ziemię, a ogromne i zakrzywione żuwaczki lśnią od dziwnej wydzieliny.

Wszystkie żuki oblężnicze mają parę długich skrzydeł, które przy złożeniu chowają się pod pokrywami pancerza. Blade i przezroczyste, uderzają tak szybko że ledwo można je zobaczyć podczas lotu żuka, chociaż wydaje on przy tym głośnie brzęczenie.

Ich charakter jest zawsze neutralny; nie mają one nawet zalążka moralności.

Zwyczaje

Do przetrwania, żuki oblężnicze potrzebują dużej przestrzeni i obfitego pożywienia. Ze względu na to drugie, dostępność odpowiednich siedlisk jest dla nich ograniczona. Swoich terenów łowieckich bronią brutalnie i są agresywnie terytorialne nawet wobec innych ze swego rodzaju. Tylko zapach zalotów wydzielany przez chętnych partnerów może na jakiś czas wstrzymać ich zabójczy instynkt.

Rozród

Żuki oblężnicze przestają się żywić tylko na czas linienia oraz rozmnażania. Samice składają od dwóch do czterech jaj w głębokich szczelinach i innych elementach otoczenia. Jaja pokryte są błoną wypełnioną lepką ektoplazmą; dodatkowa matka zakrywa je zwłokami i innymi odpadkami. Pojedyncze jajo ma około 4,5 metra obwodu i wygląda jak brązowa, skórzasta bulwa.

W ciągu kilku miesięcy jaja dojrzewają, po czym wylęgają się z nich larwy żuków oblężniczych. Zrzucają one skórę kilka razy co rok zanim osiągną status dorosłości i kolosalne rozmiary. Większość żuków oblężniczych ginie jednak zanim dorosną.

Jaja żuków oblężniczych nie dojrzewają w zimnej temperaturze, zatem wyklucie się młodych w takich warunkach jest niemożliwe.

Środowisko

Żuki oblężnicze przemierzają żelazne pola bitewne Acheronu, jednak mogą prześlizgnąć się na Plan Materialny przez planarną bramę. Instynktownie zagnieżdżają się w ciemnych jaskiniach i szczelinach gdzie mogą hibernować. Kiedy znajdą pobojowisko pełne zwłok, upychają trupy w jeden masywny stos, po czym wspinają się na szyt i zaczynają jeść.

Żuki oblężnicze są bezmyślne, ale to co posiadały ich ofiary, zalega w miejscu gdzie żuk się pożywiał.

Relacje

Poszukiwacze przygód mogą spotkać żuka oblężniczego przede wszystkim po wkroczeniu na jego tereny łowieckie. Fortunnie dla swoich potencjalnych przeciwników, żuki oblężnicze są dla siebie nawzajem równie agresywne co wobec innych - i rzadko spotyka się je w grupach. Mogą one służyć jako np. strażnicy portali do Acheronu.

Armie które toczą wojny wzdłuż Acheronu używają żuków oblężniczych jako bestii bojowych. Stanowią one jednak niesforne jednostki; niejedna armia przegrała bitwę przez własne żuki oblężnicze.

Materiały

Chitynowe pancerze żuków oblężniczych są cenione jako materiał na zbroję, także w armijnych obozach i fortecach na Acheronie. Chityna jest poddawana obróbce w celu zwiększenia elastyczności, a następnie cięta i przekształcana w długie paski. W razie potrzeby, paski są szczelnie łączone silnym sznurkiem.

Zbroja z pancerza żuka oblężniczego to średni pancerz o zawsze mistrzowskiej jakości, który zapewnia noszącemu 5 punktów redukcji obrażeń od elektryczności i dźwięku. Druid noszący taką zbroję nie traci dostępu do czarów i umiejętności swojej klasy.

Walka

Żuki oblężnicze atakują nieustraszenie, zlatując na potencjalną ofiarę i tratując ją. Następnie wymachują swoimi przednimi łapami o szponach niczym kosy, oraz chwytają powalonych przeciwników. Przy udanym pochwyceniu gryzą ile wlezie, powodując paraliż. Nowy cel wyszukują dopiero, kiedy pierwotny już umrze.

Jeśli ofiara (lub jej drużyna) okazuje się być odporna lub kłopotliwa, żuk oblężniczy ucieka razem ze swoją ofiarą. Jeśli ta nadal się opiera, zrzuca ją z dużej wysokości.

Poważnie zraniony, żuk oblężniczy przybiera defensywną postawę. Wycofuje się, opryskawszy wcześniej przeciwników oślepiającym piżmem. W miarę możliwości, porywa ze sobą przynajmniej jednego oponenta do pożarcia.

Moce

Do walki wręcz żuk oblężniczy używa szponów i ugryzienia. Każde stworzenie ugryzione przez tego potwora musi zdać test Wytrwałości, albo zostanie sparaliżowane na czas 1k6 rund. Przy udanym ataku szponami żuk oblężniczy może pochwycić ofiarę dowolnego rozmiaru - co pozwoli mu gryźć ją w darmowej akcji.

W chwili sprowadzenia do połowy zdrowia żuk oblężniczy pryska stożkiem oślepiającego piżma o zasięgu 18 metrów. Wszyscy na obszarze stożka muszą zdać test Wytrwałości, albo zostaną oślepieni na jedną minutę.

Żuk oblężniczy może gwałtownie ruszyć naprzód, tratując i burząc wszystko na swej drodze. Istoty na obszarze tratowania otrzymują wysokie obrażenia i zostają odepchnięte w kierunku jego marszu. Istoty na jego drodze mogą wybrać, czy wykonać rzut obronny na Refleks, czy atak okazyjny.

Żuki oblężnicze są niewrażliwe na obrażenia od dźwięku i elektryczności, oraz są częściowo odporne na ogień i zimno. Widzą w ciemności na odległość 18 metrów.

Źródła

• Monster Manual V (2007; 3e)