Święty Dwór (ang. The Seelie Court) to kraina baśniowych istot oraz ich baśniowych bożków o tej samej nazwie.
Tak jak knieje na pierwszomaterialnych światach często mają magiczne serce, w którym baśniowy lud kryje się od prymitywnych oczu, tak są sekretne serca ukryte daleko po przeróżnych kniejach Ziem Bestii, Arborei i Ysgardu. Święty Dwór podróżuje pośród tych magicznych pergolach na kaprys swojej królowej.
Moc[]
Tytania jest główną mocą Świętego Dworu. Choć chaotyczna w swojej naturze, baśniowa królowa zapewnia istotę jakieś stabilności dla mocy dworu o mózgach szczygłów.
Pięć mocy kształtuje Wewnętrzny Dwór wokół swojej królowej: Oberon, mąż królowej; Verenestra, wyzywająca i próżna bogini-driada; Damh, psotny bóg satyrów i korredów; Squelaiche, bóg-oszust leprekaunów; Eachthighern, bóg jednorożców. Inne leśne moce - Caoimhin, Emmantiensien, Fionnghuala, Nathair Sgiathach oraz Skerrit - wędrują po skrajach Dworu, nigdy angażując siebie głęboko w jego intrygi, zwycięstwa i porażki, lecz również nigdy nie znajdują się z dala od uszu Królowej Tytanii.
Opis[]
Święty Dwór jest magicznym pergolim domem leśnych bóstw, miejscem która przemieszcza się po Planach Zewnętrznych z planu do planu, czasem podłączając się do Yggdrasilu, czasem stając się częścią Ziem Bestii, Arborei, czy Ysgardu.
Święty Dwór zazwyczaj manifestuje się jako cicha knieja z wieloma polanami, skrząca się księżycową rosą w nieskończonym zmierzchu. Kiedy jednakże Tytania jest wściekła, puszcza zmienia swoje oblicze, trzęsąc się od burz posyłających większość baśniowego ludu w ukrycia. Na szczęście nie zdarza się to często. Kiedy Tytania tego zapragnie, to knieja rozjarza się subtelnym słonecznym światłem w zamian, lecz ogólnie rzecz biorąc baśniowe istoty preferują zmrok.
Główne Miasta[]
Mając na uwadze migracyjną naturę krainy, nie pozwoliła wnieść się żadnym miastom. Królowa i Wewnętrzny Krąg zasiadają w pergoli pod otwartym niebem z niczym poza ścianami magii wokół utrzymujących je bezpiecznie od przypadkowych spojrzeń. Członkowie Zewnętrznego Kręgu mieszkają w gąszczach, pod drzewami, bądź na otwartych zboczach, jak to pasuje ich poszczególnej naturze. Niektóre zamieszkują magiczne hale pod ziemią z obrosłych muchomorami wzgórz, gdzie przebywa wielu z oczekujących krainy (głównie baśniowy lud, lecz z okazyjnymi śmiertelnikami).
Specjalne Warunki[]
Czas może mijać bardzo dziwnie dla bytu w tej krainie. Może poruszać się powoli, a więc podczas zwykłych godzin mijających wewnątrz, dekady mogą mijać poza. Albo może poruszać się tak szybko, że mija sto lat wewnątrz, kiedy na zewnątrz jedynie dzień.
Przybysze powinni uważać, by nie jeść, czy pić czegokolwiek oferowanego im w krainie, gdyż czyniąc tak stają się dłużni oferującemu. Ta dłużność działa jak permanentny geas - za każdym razem, kiedy wydany rozkaz jest wykonywany, ten któremu dług jest zawdzięczany może wydać następny. Jedynymi sposobami złamania geasu są poprzez użycie zaklęcia życzenie, oszukanie władcy w wydanie niemożliwego zadania, bądź poprzez odwołanie się do baśniowej istoty wyższej rangi (ten ostatni niemal nigdy się nie udaje).
Lecz jedzenie i picie nie są jedynymi niebezpieczeństwami śmiertelników tutaj. Jeśli przyjmą oni jakikolwiek inny dar, dawca może żądać jakiegoś w zamian, a żądania baśniowych istot często są okrutne według standardów śmiertelników.
Główne postacie[]
Nie ma żadnych ważnych postaci do rozmowy pośród mieszkańców krainy. Przyjmując, iż trzaskaczowi uda się znaleźć drogę do krainy od razu może on zarówno natknąć się na drzewca, który wadzi mu drogę, łabędziewę chcącą go odprowadzić z powrotem, bądź baśniowego smoka pragnącego go oszukiwać, bądź innego podobnego mieszkańca krainy. Jedynie ci specjalnie przyprowadzeniu tutaj przez baśniową istotę mają szansę odnalezienia tego, czego szukają.
Usługi[]
Jedyna rzecz jakiej stworzenia tej krainy mają do zaoferowania w służbie śmiertelnikom jest informacja. Ponieważ wędrują tak dużo jak to robią, oraz gdyż są tak ciekawskie jak są, istoty baśniowe zwykle widzą bardzo wiele. Oczywiście, wydobycie informacji z nich jest zazwyczaj prawdziwą zagadką, a wiedzieć czy można ufać w ich prawdomówność jest jeszcze kolejną.